‘In Nederland’, zegt de directeur van het Rijksmuseum Wim Pijbes in Vrij Nederland van 15 mei, ‘wordt getracht het iedereen naar de zin te maken. Maar dat lukt niet.’ Nee dat lukt niet. Vreemd dat Pijbes het dan zelf toch iedereen naar de zin wil maken. ‘Het Rijksmuseum’, zegt hij: ‘moet nastreven voor iedereen te willen zijn. Van iedereen, voor iedereen.’ Maar, hé, toch weer niet voor iedereen want: ‘minder voor de alwetende kunstelite’.

Voor iedereen en toch weer niet voor iedereen. Die ‘alwetende kunstelite’ heeft Pijbes uit zijn duim gezogen, want die is er helemaal niet. Aan wie zou Pijbes daarbij denken als het om kunst van vroeger gaat? Aan Henk van Os? Aan de kunsthandelaren op de Tefaf of de Pan? Aan Rutger Pontzen, aan de redactie van het tijdschrift Kunstschrift? Van Tableau? Of aan Sjarel Ex? Aan Gary Schwarz? Lien Heyting? Aan Sotheby’s? Aan Christie’s?

Al deze tijdschriften, firma’s of kenners van kunst hebben hun smaak, voorkeuren...