De cover van de allereerste editie (1980) is een iconisch beeld: man leest boek op stationsbankje. Hoed en zonnebril op, lange regenjas aan. Op de verre achtergrond een enkele reiziger die het spoor aftuurt, naast de man een grote bruine koffer waar een hand uit steekt.

Hoe compleet anders zou die cover er nu uitzien. Behalve dat niemand nog zo’n idioot log ding zonder wieltjes zou rondzeulen, mist het plaatje een reeks aan alledaagse technologieën, van bewakingscamera’s tot incheckpoortjes. Om een beetje actie toe te voegen, hadden we een drone onder de stationskap kunnen laten vliegen, nee, fotoshoppen. De moordenaar zou dat handje zorgvuldig in de koffer hebben gehouden, want alles is tegenwoordig ‘zichtbaar en onzichtbaar beveiligd’.

En het belangrijkste verschil: hij zou geen boek in zijn hand hebben gehad, maar een smartphone.

Het is geen wonder te noemen dat de smartphone tegenwoordig de meest gewaardeerde vondst op een plaats delict is. Het behelst zo’n beetje alle geheimen die een persoon – slachtoffer dan wel dader – met zich meedraagt. Lugubere contacten, stiekeme affaires en exorbitante geldopnames, allemaal in de harde schijf van één glazen kistje. Veertig jaar geleden konden agenten daar alleen maar van dromen. Op de nieuwe cover (2019) staat de smartphone dan ook centraal in beeld, achtergelaten op de achterbank van een auto en binnen het bereik van een in latex gehulde hand.

Er zit veertig jaar tussen het treinstation en de smartphone. Veertig jaar aan covers van de Detective en Thrillergids die één voor één de tijdsgeest uitbeelden en zo, eenmaal in een reeks gezet, op een mooie manier vier decennia aan veranderingen tentoonstellen. En niet alleen op het vlak van technologie. Kijk zelf maar.

– scroll door veertig jaar covers van de d&t-gids –