Het gist en borrelt van Marokko tot Saoedi-Arabië; de hele regio hunkert naar vrijheid.

De Egyptische staatstelevisie heeft de laatste weken trekken vertoond van een vrouw met PMS: van geveinsde kalmte naar ongeremde hysterie naar weer betrekkelijke kalmte. Wilde de zender aanvankelijk mensen doen geloven dat er niks aan de hand was, na Mubaraks toespraak waarin hij zijn vertrek aankondigde, lieten ze alle remmen los: beelden van demonstranten die met overslaande stem hun steun aan de Vader van de Natie betuigden, een presentator die bijna uit de televisie knalde van verontwaardiging: ‘Wat willen deze mensen nou?! Hoe kun je van een Egyptenaar vragen het land te verlaten?! Hij is onze vader! Hij heeft ons opgevoed!’ Het enige wat ontbrak, was de nationale hymne als achtergrondmuziek.

Toen het stof leek neer te dalen kwamen er meer stemmen op: ‘Laat Mubarak zijn termijn afmaken.’ ‘Jullie hebben dertig jaar gewacht, dan kun je die laatste vier maanden ook wel volhouden.’ ‘De...