Evert Nieuwenhuis kan er slecht tegen: mensen die niet geremd door kennis zichzelf als baken nemen en voortdurend klagen over ‘groen gedoe’ als windmolens.

Ik ken weinig mensen die mordicus tegen windmolens zijn. Ligt ongetwijfeld aan mijn vriendenkring van linkse braveriken die keurig biologisch vlees kopen, D66 of GroenLinks stemmen en een kleine, zuinige auto rijden omdat ze ‘bijna alles op de fiets doen’. Toch blijk ik bevriend met ze te zijn: onvervalste tegenstanders – gewoon, omdat die krengen lelijk zijn, ze op subsidie draaien en omdat het allemaal overdreven is, dat groene gedoe.

We stonden op de steiger van de jachthaven, beetje te ouwehoeren over onze zeilboten. Het zeilseizoen begint bijna, plannen voor nieuwe tochten krijgen vastere vorm. ‘Maar ja, het IJsselmeer is het IJsselmeer niet meer,’ zei een van hen. ‘Overal komen die vreselijke windmolens. Doodzonde: waar je ook zeilt, je ziet ze altijd.’

Dit bleef het beslissende argument: ze verpesten het...