Voor Stephan Sanders is het duidelijk: wie faliekant Turks wil zijn en geen belediging van Zijn President verdraagt, weet welk vliegtuig hij moet pakken.

Ik ben blij dat Ebru Umar terug is in Nederland, ik vind het een schande dat ze ook hier beveiligd moet worden – een gotspe. En nee, ik ben geen vriend van haar, want ik heb haar maar een keer ontmoet, en ik ben ook geen liefhebber van haar columns. Dat maakt me dus de ideale persoon om me op te winden over haar lot, nu zij naar het zich laat aanzien bedreigd wordt door Nederlanders met Turkse zielen en Turkse roots. Er is een simpele remedie: wie helemaal, faliekant, onbekommerd Turks wil zijn en daarom geen belediging van Zijn President kan verdragen, weet welk vliegtuig hij moet pakken. In Turkije is het probleem van de presidentiële belediging effectief opgelost. En wie blijft, confirmeert zich aan de democratische rechtsstaat hier.

Maar die gekwetste Nederlandse-Turkse ego’s, die menen nog Turkser te moeten reageren...