Beelden van vluchtelingen, bang, verdrietig, wanhopig, op sterven na dood: het doet ons inmiddels weinig meer. Bekijk ‘The Journey’, de documentairereeks van The New Yorker. Dan krijgen we de empathie weer op peil.

‘Als de boot zinkt, zwem dan weg van de anderen.’

‘Waarom?”

‘De meesten kunnen niet zwemmen, ze zullen proberen zich aan je vast te klampen.’

Net voordat ik dit hoorde in deel 1 van The Journey waren wij nieuwsconsumenten geconfronteerd met een beeld dat in al z’n horror de iconische opvolger leek van dat van de dode Aylan op het strand: dat van een kapseizende boot op volle zee, mensen die in paniek te water raken. De Aylan op de foto van weleer, die was al niet meer Aylan, slechts een dood kinderlichaam. De opvarenden op de kapseizende boot waren nog in leven, alleen niet langer op weg naar Europa maar Aylan achterna.

Met onze gekapseisde empathie maken we ons op voor een lange zomer, vluchtelingenseizoen bij uitstek.

Een nieuwe discussie over...