‘We gaan het gewoon doen. Niet omdat we het moeten, maar omdat we het willen!’ Gerrit Kleijheeg verkondigde het in die dagen aan iedereen die het maar horen wilde. Drie jaar geleden ontmoette ik de PvdA-wethouder Sociale Zaken van Hillegom voor het eerst in het wit gepleisterde gemeentehuisje van het dorp in de Bollenstreek. We spraken over de fikse nieuwe taken die gemeenten door het Rijk opgelegd kregen, de ‘decentralisaties’. Een man met een groot lijf en een stem als een klok, zo omschreef ik hem. Een aardige kerel, ook al had hij er vroeger als ME’er nog flink op los gemept.

Drie jaar later eet dezelfde Kleijheeg een witte boterham met twee kroketten in een restaurant in Amsterdam. Hij is al een tijdje geen wethouder meer en werkt nu als adviseur voor overheden en maatschappelijke organisaties. Er zit trouwens niemand meer van zijn college, zegt hij. De laatste is net gesneuveld in de slangenkuil van de Hillegomse politiek. Gestruikeld over een ruzie rond de aanleg...