‘Die witte baas en zwarte knecht, ach, dat is zoiets onschuldigs, het gaat toch om roet en om eeuwenoude tradities van zwart als de duivel maken?’ ‘Nee, het gaat om Moren en slaven! Ze schminken negertjes.’

‘Joh, het is de Germaanse Krampus, het gaat om offerfeesten.’

Traditie, zeg ik, is kleien met de geschiedenis. Met traditie lul je elk feest recht.

Maar ik zag een manshoge pop van een enge gorilla met rode lippen en een zwartepietenpak aan. Ik hoorde mannen primitieve klanken uitstoten. Ik zag jongens oerdomme Zwarte Pieten spelen. Blackface staat op Wikipedia omschreven als een oud theatergebruik waarin artiesten ‘a stereotyped caricature of a black person’ presenteren. Sinds de Civil Rights Movement gebeurt dat niet meer. Behalve op één plekje in de wereld: ‘The Netherlands still holds its annual Christmas alike parade of Sinterklaas featuring Zwarte Piet in full blackface outfit.’

Ik vind het toch stom.