‘Het is gênant maar ik geil ontzettend op bekende mensen’

Linksmenschen hebben het steeds over de toon van het debat als je een eigen mening spuit. Maar je kan niet de democratische meerderheid van de bevolking even wegmoffelen. Wat heb je daar op te zeggen?
– Gregoor en Neeltje, Leidschendam

Links ben ik niet, dat om te beginnen. Spreken over de toon van het debat is inderdaad niet een sterk argument, hoewel ik wel van mening ben dat volksvertegenwoordigers niet zouden moeten doen alsof de Tweede Kamer een buurtkroeg is. Decorum is ook wat waard.
Of ik van mening ben dat democratische meerderheden altijd gehoord moeten worden? Nee, de meerderheid kan zich ook vergissen. In Duitsland heb je bijvoorbeeld de Verfassungsschutz om te voorkomen dat democratische meerderheden al dan niet geleidelijk de democratie afschaffen. Dus zeker, soms moet de meerderheid worden gecorrigeerd door de minderheid. Dat die meerderheid meent te worden weggemoffeld zegt veel over het minderwaardigheidscomplex van de meerderheid; in Nederland lijdt de meerderheid collectief aan een minderwaardigheidscomplex. Het zou een goed idee zijn als de meerderheid zich bewust wordt van dat complex; genezing begint bij bewustwording. Blanke, Nederlandse mannen van min of meer middelbare leeftijd zouden elke dag terwijl ze in de spiegel kijken moeten zeggen: ‘Wij zijn misschien lelijk, wij zijn vermoedelijk seksueel gefrustreerd, maar wij zijn niet minderwaardig. Wij hebben ook recht op een plek in de hondenmand.’ Dat zou helpen.

Ik ben een starfucker Meneer Grunberg, het is gênant maar ik geil ontzettend op bekende mensen, ik wil hun vriendin worden, of als het mannen zijn desnoods met ze naar bed. Heeft u een remedie?
– Sanne, Amsterdam

Ik vind starfucker een prachtig beroep. Zij die er hun hobby van hebben gemaakt, nemen dit beroep niet serieus genoeg. Maar nu een serieuzer antwoord: er bestaan geen goede of slechte redenen om van iemand te houden, elke reden is gegrond. Het is niet achtenswaardiger om het zieltje van X te beminnen of het feit dat X maandelijks 100.000 euro op zijn rekening krijgt bijgeschreven. Je kunt misschien zeggen: het zieltje van X gaat langer mee dan zijn inkomsten, maar dat is lang niet zeker. En geld maakt lelijke zieltjes mooi. Schaamt u zich niet voor uw voorkeuren, draag uw voorkeuren uit. Als u last hebt van schaamte, kunt u ook bijvoorbeeld eens met een jongeman die het minimumloon verdient naar bed en dan zegt u vlak voor hij klaarkomt: ‘Ik vind het echt zó geil dat jij op het minimumloon zit.’ Verder ben ik vermoedelijk niet rijk en niet beroemd genoeg voor u, maar je weet het nooit: stuur eens een sollicitatiebrief met cv naar Vrij Nederland. Graag met aanbevelingen van mijn voorgangers. En een fotootje. Maar niet van uw lichaam, ik ben alleen in uw gezicht en uw intelligentie geïnteresseerd.

Heeft u ook de indruk dat ouders hun kinderen steeds minder streng opvoeden, ook al leidt dit tot overlast voor anderen. (Ik typ dit in een openbare ruimte waar naast me een naar schatting zevenjarig kind op een telefoon luide videoclips van Kinderen voor Kinderen bekijkt en beluistert.) – Een kinderloze kindervriend uit Bergen

Ja, ik ben wel voor de Franse, strenge opvoeding. Maar wie echt geen overlast van kinderen zou willen, zou kinderen moeten afschaffen. Of kluizenaar worden, dat helpt ook.

Is de literatuur langzaam aan het uitsterven en plaats aan het maken voor non-fictie?
– Een beginnende schrijver

Nee hoor, de roman zit in een reservaat, maar zoals veel wat in een reservaat zit, zal hij overleven. Ik denk niet dat non-fictie beter is, al is het bon ton voor heren van middelbare leeftijd om te zeggen: ‘Ik lees alleen non-fictie, maar mijn vrouw leest romans.’ Mannen vrezen de roman, althans sommige mannen, omdat ze bang zijn door die roman te worden gecastreerd. Ze zien in de roman een vagina dentata. Niet ten onrechte, ik denk bijvoorbeeld aan mijn eigen romans. Ik ben de vagina dentata onder de romanschrijvers.