De literaire wereld is in de ban van de waarheid. De literaire held van deze tijd is dan ook Karl Ove Knausgård, die al misselijk wordt bij de gedachte aan fictie schrijven. Schrijver Adam Thirlwell voelt zich hier niet bij thuis en neemt stelling. Weg met de vormeloze levensbiecht!

Het lijkt me een universele waarheid dat er altijd mensen zijn die zich eenzaam voelen in hun eigen tijdperk. Doe een willekeurige greep in de geschiedenisboekjes en je hoort het geweeklaag van grootse en nobele zielen, die allemaal het gevoel hebben dat het tijdperk waarin ze leefden eigenlijk niet het hunne was. En sinds kort moet ik bekennen dat, op mijn bescheiden wijze, mijn eigen gevoel van tijdperkonbehagen aan het groeien is. Hier sta ik dan, een jonge romanschrijver, en vanaf mijn gunstige uitkijkpunt in Londen lijkt de algemene literaire omgeving waarin ik besta op de een of andere manier verdwaasd of in verwarring. Niet alleen in Londen, maar ook in andere wereldsteden als Milaan, New York...