Gerrit Komrij wilde graag beroemd worden. Desnoods een lokale beroemdheid. Van alles had hij al geprobeerd: ‘Jaren geleden richtte ik al een Ajax-liquidatie-comité op, met als doel hoofdstedelijke voetbalbenen kosteloos te amputeren, maar ik bleef, wat ik ook deed, het enige lid. Ook deed ik mijn uiterste best als voorzitter van de Commissie tegen Schrijversweduwen, die de oude Javaanse gewoonte in ere wilde herstellen om bij het overlijden van de man de vrouw meteen maar mee te verbranden, zodat niets zijn nagedachtenis kon schaden.’