Hoe is het mogelijk dat het jeugdwerkloosheidspercentage nu boven de 15 procent ligt en de politiek daar zijn schouders over lijkt op te halen?

Een paar weken geleden dronk ik koffie met Klaas de Vries, minister van Sociale Zaken in de paarse jaren negentig.

Het verbaasde hem dat er zo veel jongeren onder de dertig werkloos thuis op de bank zaten. In zijn tijd bood de regering twintigers óf een baan óf een opleiding aan. De Europese Commissie controleerde streng of Nederland zich daaraan hield. Hoe was het mogelijk dat het jeugdwerkloosheidspercentage nu boven de 15 procent lag en de politiek daar zijn schouders over leek op te halen? Waren de tijden zo veranderd?

Ja en nee. De Vries was zo bevoorrecht minister te zijn in een periode van voorspoed. ‘Werk, werk en nog eens werk’, luidde het credo en de economische groei maakte dat mogelijk. De VVD stond de sociaal-democraten toe voor de losers op de arbeidsmarkt melkertbanen te creëren. Met overheidssubsidie werden flats...