Ron Meyer van de SP: ‘Op Wilders stemmen, daar heb je geen zak aan’

Aan de rand van een braakliggend terrein even buiten Heerlen staan een paar gebouwen in grauwe baksteen en het gietijzeren geraamte van een liftschacht: overblijfselen van de laatste steenkolenmijn in Limburg die in de jaren zeventig door Joop den Uyl werd gesloten.

‘Hier was mijn overgrootvader ophaalmachinist,’ zegt Ron Meyer. ‘Net als mijn opa. Mijn overgrootvader was een opstandige man. Als er hoge heren met de lift moesten, liet hij ze extra snel zakken zodat ze beneden misselijk uit de lift kwamen. Dat was zijn kleine protest.’ Grinnikend: ‘Misschien heb ik die recalcitrante houding wel van hem geërfd.’

Ron Meyer, voorheen campagneleider bij de FNV en sinds 2015 voorzitter van de SP, is even verderop opgegroeid in de wijk Zeswegen, die in de jaren tachtig verrees op de afgegraven steenkolenberg. Zijn vader was koelmonteur, moeder werkte in de thuiszorg. Het is een keurig, bescheiden wijkje, omzoomd door een glooiend park. ‘Maar als je een spa in de grond steekt, kom je overal steenkolengruis tegen.’ Ron wil maar zeggen: het mijnwerkersverleden ligt in deze streek dicht onder de oppervlakte, ook in de herinnering en de mentaliteit van de mensen.

Tienduizenden mijnwerkers verloren hier in de jaren zeventig hun werk, en belandden in de bijstand of de WAO, de werkloosheid trok diepe sporen. In de gure wind lopen we langs de CBS-weg richting centrum. In de jaren tachtig en negentig stonden hier iedere avond de heroïnehoeren in het schaarse licht van de straatlantarens, verdoolde dochters van een afgedankte generatie. Als jochie fietste Ron Meyer er dagelijks langs. In de verderop gelegen ‘junkentunnel’ onder het spoor moest hij zigzaggen tussen de verslaafden die daar lagen te slapen en te spuiten. Twintig jaar na de sluiting van de mijnen was de verloedering overal in Heerlen te zien. ‘De mijnwerkers raakten niet alleen hun werk kwijt, maar ook de waardering voor wie ze waren. Laatst zag ik oude beelden uit het NOS-Journaal. Daarin zei een ontslagen mijnwerker: “Wat bén je nog?” Dat raakt de kern.’

Meer dan vierhonderdduizend kinderen in Nederland groeien op in armoede. Dat is de erfenis van dertig jaar neoliberaal beleid.En precies die ontheemding, zegt Ron Meyer, zie je de laatste decennia in heel Nederland om zich heen grijpen: de schoonmakers, de postbestellers, de bouwvakkers, de mensen in de thuiszorg die worden afgeknepen met flexbaantjes en nul urencontracten, het totale gebrek aan erkenning voor het werk dat ze doen. ‘Steeds meer mensen kunnen hun gezin niet meer onderhouden met veertig uur hard werken in de week. Meer dan vierhonderdduizend kinderen in Nederland groeien op in armoede. Dat is de erfenis van dertig jaar neoliberaal beleid. Ik snap best dat mensen hun middelvinger opsteken naar de gevestigde orde. Dat is waar de verkiezingen over zouden moeten gaan: we moeten de bedrijven dwingen fatsoenlijk met hun mensen om te gaan, en we moeten de publieke sector heroveren op de markt.’

Het winnen van respect

Dat is ook waar Ron Meyer zich de afgelopen tien jaar voor inzette als campagneleider bij de FNV in de schoonmaakbranche. Met een pantserwagen bestormde hij het hoofdkantoor van schoonmaakgigant ISS. Hij organiseerde een wekenlange zit-actie van schoonmakers op het Centraal Station in Utrecht. En toen de daarop volgende onderhandelingen met de werkgevers vastliepen stond hij met kamelen bij vier grote schoonmaakbedrijven op de stoep om de ‘schoonmaaksheiks’ terug te brengen naar de onderhandelingstafel. De acties waren niet alleen gericht op betere arbeidsvoorwaarden, maar ook en vooral op het winnen van respect voor de schoonmakers: die kregen eindelijk een gezicht, en ontdekten dat ze zélf hun lot konden verbeteren. Zo blies Ron Meyer eigenhandig de zieltogende vakbond nieuw leven in. ‘Mensen hebben hun eigen oorlogsverhalen nodig,’ zegt hij. ‘Dan komen ze in beweging.’

In het SP-huis achter het station, het hoofdkwartier van de lokale afdeling, hangen posters aan de wand van Young & United: het platform dat Ron Meyer na de schoonmaakstakingen bij de vakbond oprichtte om een beter jeugdloon af te dwingen. Tegen alle verwachtingen in wist hij duizenden jongeren in het hele land te mobiliseren met gewaagde acties, soms zelfs tot woede van het vakbondsbestuur. Toen hij in maart 2015 onderweg was naar Den Haag om met een laser een slogan op het Torentje van de premier te projecteren, belde vakbondsbaas Ton Heerts op om het hem te verbieden. ‘Hij dacht dat ik niet over de risico’s had nagedacht. Ik zei: “Sorry Ton, ik kan je niet meer horen, ik rij een tunnel in.” Ik hoorde hem schelden aan de andere kant van de lijn.’ Grinnikend: ‘Ja, als je mij vraagt een campagne te organiseren moet je niet vijf minuten van tevoren aan de rem gaan hangen. Je moet wel een beetje lef hebben, anders gebeurt er niks.’ De actie ging gewoon door. En uiteindelijk beloofde minister Asscher het wettelijk jeugdloon aan te passen.

Eén gerichte actie

‘Zorg voor iedereen’, ‘Geen winst over de rug van patiënten’: op de prikborden in het SP-hoofdkwartier hangen ook affiches van de campagne die Ron Meyer vorig jaar in gang zette toen hij net als SP-voorzitter was begonnen: voor het oprichten van een Nationaal Zorgfonds dat een einde moet maken aan de groeiende macht van de zorgverzekeraars. ‘Daar stoppen we veel energie in, ook hier in Heerlen, waar ik nog steeds fractievoorzitter ben in de gemeenteraad. Bij de vakbond heb ik geleerd dat je je onderwerpen moet kiezen: één gerichte actie doet veel meer dan een schot hagel.’

Het plan voor het Zorgfonds haalde veel publiciteit en wordt inmiddels gesteund door honderdduizenden mensen in het hele land, maar de afloop is ongewis. Of het een succes wordt hang volledig af van de uitkomst van de verkiezingen op 15 maart. Ondanks de massale onvrede over de bezuinigingen van het VVD-PvdA-kabinet van de afgelopen jaren staat de SP nog maar op een paar zetels winst in de peilingen. Als partijvoorzitter staat Ron Meyer, de tegendraadse vakbondsjongen, voor zijn grootste uitdaging tot nu toe. Onder zijn leiding hebben vrijwilligers al massale telefoonacties gehouden, en net als op zestig plaatsen elders in het land liggen in het SP-huis in Heerlen grote stapels folders klaar om in de laatste dagen voor de verkiezingen te worden uitgedeeld, vooral in de buurten waar weinig mensen van plan zijn te gaan stemmen. ‘We hebben het uitgerekend: als we de opkomst in die wijken met vijf procent omhoog krijgen, kunnen we winnen.’

‘De linkse partijen moeten veel offensiever worden. De afgelopen jaren zijn voormalige linkse begrippen, zoals vrijheid, door rechts gekaapt, en links heeft het laten gebeuren.In de schemering begeven we ons naar D’r Klinge, de stamkroeg van Ron Meyer in het hart van de stad. In het zaaltje achter houdt de SP regelmatig bijeenkomsten. Als de barman een biertje heeft neergezet (‘Pilske, Ron?’) zegt de SP-voorzitter: ‘De linkse partijen moeten veel offensiever worden. De afgelopen jaren zijn voormalige linkse begrippen, zoals vrijheid, door rechts gekaapt, en links heeft het laten gebeuren. In de jaren negentig is het idee ontstaan dat het liberalisme de nieuwe werkelijkheid was. Door de invoering van de marktwerking in de publieke sector en de flexibilisering van de arbeid in het bedrijfsleven zijn steeds meer mensen zich gaan richten op hun eigenbelang. Het neoliberalisme heeft de waarden ondergraven die vroeger vanzelfsprekend waren, ook hier in de mijnstreek: solidariteit, gemeenschapszin, loyaliteit. Dit kabinet heeft die ontwikkeling nog verder versterkt, door te bezuinigen op de zorg en op de sociale werkplaatsen en door niets te doen tegen de flexibilisering en de verdringing op de arbeidsmarkt. Als mensen onzeker worden, bang voor hun baan, bang voor hun pensioen, bang voor de toekomst, dan gaan de rolluiken omlaag, zoals je vooral in Brabant en Limburg in veel buurten letterlijk kan zien. En dat betekent ónvrijheid, terwijl de mensen aan de top met hun hoge salarissen en hun bonussen juist grótere vrijheid hebben dan ooit. Die ontwikkeling noem ik: de rolluiken van Rutte. Liberalen zeggen altijd dat de individuele vrijheid het hoogste goed is. Maar als het individu vermalen wordt door de krachten van de markt is er geen liberaal die zegt: misschien doen we iets verkeerd.’

En de woede keert zich dan tegen migranten.
‘Precies. Die zijn de dupe. Terwijl het juist de migranten en hun kinderen zijn die de prijs betalen voor de verdringing op de arbeidsmarkt. Als er goedkope Polen door detachering naar Nederland worden gehaald, raakt niet alleen trucker Loek maar ook bouwvakker Mohammed zijn baan kwijt.’

We moeten meer grote acties op touw zetten. We willen de rolluiken van Rutte in al die buurten slopen.Moet de SP ook offensiever worden?
‘Ja. We moeten meer grote acties op touw zetten. We willen de rolluiken van Rutte in al die buurten slopen. Het touwtje uit de brievenbus van Jan Terlouw, hoe sympathiek ook, zal niet terugkomen. Maar de rolluiken kunnen weg. We moeten de bezieling terugbrengen. En dat kan, door huis aan huis een beweging op te bouwen en geen discussie uit de weg te gaan. Ook niet over migratie. Als er 500.000 werklozen in ons land zijn, is het toch achterlijk dat er meer dan 340.000 Polen, Roemenen en Bulgaren in Nederland werken? Niet om die mensen zelf, maar omdat ze als handelswaar worden gebruikt. Ze worden onderbetaald, en het werk dat ze doen gaat ten koste van Nederlandse werklozen. Dat is niet uit te leggen. De SP heeft daar al in 1983 voor gewaarschuwd, in het rapport Gastarbeid en Kapitaal. Daarna schreven we nóg tien rapporten, en in december hebben we wéér tien voorstellen gedaan om die problemen aan te pakken. Maar in de jaren tachtig werden we als een soort Janmaat-racisten weggezet, en dat krijgen we nu ook nog wel eens te horen. GroenLinks en D66 praten nog steeds met meel in de mond over dit onderwerp. Maar als de linkse partijen niks aan arbeidsmigratie doen, blijven de kiezers weglopen. We móeten grenzen stellen.’

Sinds Jan Marijnissen weg is als fractievoorzitter hoor je de SP zelden meer over arbeidsmigratie uit Oost-Europa. Emiel Roemer zet er nauwelijks iets over. Die heeft het alleen over de vluchtelingen uit Syrië die moeten worden opgevangen.
‘ĺk zeg het nú. De SP heeft altijd een consistente analyse gehad, ook toen het minder populair was. Van oorlogsvluchtelingen vindt ieder normaal mens dat we ze moeten opvangen. Maar wat mensen niet snappen is dat grote bedrijven hier arbeidsmigranten inzetten om mensen van de arbeidsmarkt te verdringen, alleen omdat ze nóg meer winst willen maken.’

Lodewijk Asscher wil arbeidsmigratie uit Oost-Europa aan banden leggen door de Europese regels aan te passen.
‘Ja, daar komt-ie nu mee. Maar de afgelopen jaren heeft Asscher er níets aan gedaan. Bovendien wil hij niet zeggen dat Nederland weer werkvergunningen voor Oost-Europese arbeidskrachten moeten invoeren, zoals wij wél in ons verkiezingsprogramma hebben staan. In plaats daarvan roept-ie dat de EU het moet regelen. Dat betekent dus: met Sint Juttemis.’

Het invoeren van werkvergunningen is toch in strijd met het vrije verkeer van personen binnen de EU?
‘De Fransen houden zich ook niet aan de Europese regels. Waarom zouden wij altijd het braafste jongetje in de klas moeten zijn? Dat zijn allemaal procedurele argumenten. Bovendien: wat wil Brussel doen als we geen arbeidsmigranten uit Oost-Europa meer toelaten? De tanks ons land laten binnenrollen? Als politicus moet je zeggen waar je heen wil, en daar moet je voor staan.’

Omdat de kiezers anders naar de PVV weglopen?
‘Nee, omdat het de goede analyse is. De domme linkse reflex is altijd het omgekeerde te willen van wat Wilders vindt. Je moet altijd je eigen keuzes maken.’

Wilders gaat het verschil niet maken. Hij heeft geen énkele interesse in de mensen in de buurten. Hij komt hier nóóit.Volgens Maurice de Hond overweegt zeven procent van de SP-kiezers deze keer PVV te gaan stemmen.
‘Ja, maar omgekeerd geldt: 15 procent van de PPV-kiezers overweegt een stem op ons. En het is maar waar je het vraagt. Laatst was ik in Oude Pekela. Daar twijfelen mensen tussen de SP en de PVV. Maar in Delft twijfelen ze tussen de SP en GroenLinks. Ik snap best dat mensen zich laten verleiden door Geert Wilders, de man met de grootste mond. Ook hier in Heerlen. In de jaren zeventig waren de mensen hier veel minder gevoelig voor stemmingmakerij over buitenlanders. Onder de grond in de mijnen móest je wel samenwerken, anders ging je eraan. Letterlijk. Door de onzekerheid van de afgelopen decennia zijn mensen op zichzelf teruggeworpen. Als je de grond onder de voeten van mensen vandaan haalt, moet je niet raar opkijken als er minder empathie ontstaat. Maar Wilders gaat het verschil niet maken. Hij heeft geen énkele interesse in de mensen in de buurten. Hij komt hier nóóit. Hij wijst een zondebok aan, maar op de échte problemen van mensen – werkloosheid, te hoge huren, flexcontracten – heeft hij geen antwoord. Sterker nog: hij is de Siamese tweelingbroer van Mark Rutte: heeft altijd meegestemd met neoliberaal beleid. Hij hielp met de verhoging van de AOW-leeftijd, hij stemde in met marktwerking in de zorg en nu wil hij de cao’s afschaffen. Tegen mensen die PVV willen stemmen zeg ik: daar heb je geen zak aan. Blijf niet mokkend aan de kant staan. Je hebt groot gelijk dat je “fuck you” zegt, maar daarna moet je wél de handen uit de mouwen steken om echt iets te veranderen.’

Hoe dan?
‘Bijvoorbeeld door in actie te komen tegen de flexcontracten. Een gemiddelde flexwerker verdient minder dan iemand met een vast contract die hetzelfde werk doet. Het is een race to the bottom. Aan de top is dat andersom: daar verdienen interim-managers juist altijd méér. Daar gelden kennelijk andere wetten. Dat moeten we recht zien te trekken. Flexwerkers hebben minder rechten en minder zekerheid, die zouden juist meer moeten verdienen. Dan nemen bedrijven ook sneller mensen in dienst. Als je daar met z’n allen voor knokt kan je een eind komen. Dat hebben we met de acties in de schoonmaak ook laten zien.’

Lodewijk Asscher zegt dat hij de positie van flexwerkers wil gaan versterken.
‘Asscher zelf is wel van goede wil. Hij noemde het VVD-beleid laatst een “gifpil voor de middenklasse”. En terecht. De VVD is al dertig jaar de ongezonde factor in de Nederlandse politiek. Laatst waren de krantenkoppen op één dag, na vier jaar VVD: “1,25 miljoen mensen leven in armoede”, “Thuiszorgers bezetten gemeentehuizen” en “Ikea wordt gematst en mag 1 miljard minder belasting betalen”. Dat is dus waar het VVD-beleid toe leidt. Maar de PvdA heeft dat mede mogelijk gemaakt in dit kabinet. Dát neem ik Asscher wél kwalijk.’

Jesse Klaver en Lodewijk Asscher zeggen dat ze straks het liefst met de SP in een linkse coalitie willen. Geloof je daarin?
‘Wíj wel, maar zij durven de VVD niet uit te sluiten. Een echt stembusakkoord met de linkse partijen houden ze af. Ik vindt het dom dat ze de deur naar de VVD open houden. Daarmee schieten ze in hun eigen voet. Dan stemmen de mensen straks op de PvdA of GroenLinks en krijgen ze de VVD erbij.’

Ben je zelf met de andere linkse partijen in gesprek over samenwerking?
‘Ik heb goed contact met de andere partijvoorzitters, Hans Spekman van de PvdA en Marjolein Meijer van GroenLinks. Op onderwerpen kunnen we wel samenwerken, zoals met Asscher over het Nationaal Zorgfonds en de arbeidsmarkt, en met D66 en GroenLinks over een Klimaatakkoord.’

Welke coalitie heeft je voorkeur?
‘Een echte linkse coalitie natuurlijk. En als daar niet genoeg zetels voor zijn: een coalitie die aandacht heeft voor gemeenschapszin, van de linkse partijen met het CDA. Die partij komt voort uit de KVP, die heel sterk was hier in het zuiden. Daar zitten best wat raakvlakken.’

Er is een historische kans de politiek in een andere richting te krijgen. De SP kan een cruciale rol spelen in de neergang van het neoliberalisme.Je hebt gezegd: dit kan ons decennium worden. Waarom denk je dat?
‘Er is een historische kans de politiek in een andere richting te krijgen. De SP kan een cruciale rol spelen in de neergang van het neoliberalisme. Zelfs in de achterban van VVD en CDA is een meerderheid voor ons plan voor een Nationaal Zorgfonds. Dat kunnen we voor elkaar krijgen, zeker als we erin slagen een nieuw kabinet te bouwen zonder de VVD. Als dat nu al lukt terwijl we de stroom tegen hebben, hoe gaat het dan als we straks de stroom méé hebben?’

Is dat geen wishful thinking? De kiezers schuiven al jaren naar rechts, links zit in het defensief.
‘Als je tegen de stroom op zwemt kweek je spierballen. Dan ga je dubbel zo hard als je de stroom mee hebt. Ik ben ervan overtuigd dat onze tijd eraan komt.’

Hoe ben je indertijd gevraagd om voorzitter van de SP te worden? Werd je gebeld door Jan Marijnissen of je zijn opvolger wilde worden?
‘Nee. Op een gegeven moment zeiden Peter Kwint, Manja Smits en nog een paar jongeren in de partij: het is tijd voor een jonge voorzitter. Ik zei: weten jullie al iemand? Ja, zeiden ze: jij! Ik dacht: jullie zijn gestoord! Als student zat ik op de bank voor de tv bijna mee te boksen als Jan Marijnissen in de Tweede Kamer debatteerde. Pats, weer een uithaal. En nu moest ik hem gaan opvolgen! Ik ga nog steeds iedere maand een dagje bij Jan langs in Oss. Soms zijn het wel gesprekken van vier uur. We hebben een goede klik. Dan praten we over boeken, over speeches, over ideologie.’

Wie zijn je politieke voorbeelden?
‘Ik heb geen idolen. Dat vind ik onzin. Maar Bernie Sanders is wel een voorbeeld. Op de dag dat Trump gekozen werd kondigde hij aan dat hij verder zou gaan met zijn beweging. Daar krijg je energie van. Ik heb op een bepaalde manier ook wel waardering voor Frits Bolkestein. Vanzelfsprekend niet voor zijn ideeën, maar wel omdat hij in de jaren negentig de koers van het land naar zijn hand zette. Hij zei: “De PvdA de premier, wíj het beleid” – hoe verschrikkelijk dat ook was. Die gedrevenheid had Joop den Uyl ook: de verbeelding aan de macht. Ik geloof in de kracht van ideeën, en daar voor durven strijden. Je moet je nóóit verschuilen achter procedures, zoals veel politici van de gevestigde partijen doen. Che Guevara, no pasarán: dat is een mooie houding.’

Onder jouw voorzitterschap kwam Lilian Marijnissen op de derde plaats op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer. Toen dat in augustus bekend werd, schreef De Telegraaf: zie je wel, de SP is een familiebedrijf dat nog steeds door de Lange Arm van Jan Marijnissen wordt geregeerd.
‘Wat moet ik daar nou mee? En waar sta ik dan, als partijvoorzitter? Wat een onzin. Alsof ik ook familie van Jan Marijnissen ben. Bovendien: Lilian heeft bij de vakbond juist vanwege haar achternaam extra hard moeten vechten om zich te bewijzen. En dat zal ze in de Kamer ook moeten doen. Iedereen denkt dat Jan nog steeds alles regisseert, maar dat is onzin. Hij is blij dat hij eindelijk rustig boeken kan lezen.’

Je wordt zelf beschouwd als de gedroomde opvolger van Emile Roemer, en zelfs als de nieuwe Jan Marijnissen. Als dat zo is, waarom sta je dan op plaats 22 op de lijst? Best kans dat je dan niet in de Tweede Kamer komt.
‘Ik de opvolger van Roemer? Flauwekul. Ik wilde helemaal niet op de lijst, maar Emile heeft me ervan overtuigd. Zijn argument was: een serieuze politieke partij moet rekening houden met alle scenario’s. En dus ook het scenario dat we gaan regeren. Het is vooral bedoeld om alle scenario’s open te laten. Als Emile en misschien een paar anderen uit de fractie doorschuiven naar het kabinet, kan ik de fractie komen versterken.’

Waar moet Emiel Roemer straks minister van worden dan? Sociale Zaken?
‘Daar hebben we het niet over gehad. Eerst moeten we knokken om zo veel mogelijk zetels te halen. Knokken voor een Zorgfonds, voor verlaging van de AOW-leeftijd en het breken van het VVD-gedachtegoed is bij ons veel belangrijker dan wie op welke stoel zit. We hebben wel de afspraak gemaakt: als Emile in de Kamer blijft, ga ik in ieder geval níet in de fractie.’

In de peilingen is de PvdA de afgelopen jaren meer dan twintig zetels kwijtgeraakt. Hoe is het mogelijk dat de SP daar niet van profiteert?
‘In de vorige verkiezingscampagne vertelde Diederik Samsom een ander verhaal dan Rutte. Hij zou een zo links mogelijke coalitie bouwen, hij zou sociaal beleid voeren. Maar binnen de kortste keren zat de PvdA in een kabinet met de VVD, werkten ze samen aan het sluiten van de sociale werkplaatsen en gebruikten Samsom en Jeroen Dijsselbloem dezelfde argumenten als Rutte voor een harde bezuinigingspolitiek. Dan demotiveer je de linkse kiezer. Kennelijk geloven er steeds minder kiezers in het grote linkse verhaal. Daar hebben wij ook last van.’

Wacht even: het is dus de schuld van de PvdA dat de SP er niet van profiteert dat de PvdA meer dan twintig zetels in de peilingen heeft verloren?
‘Nee, maar het is wel precies wat ik bedoel met tegen de stroom op zwemmen.’

Ligt het niet gewoon aan Emile Roemer? In 2012 stond de SP torenhoog in de peilingen. Toen begon Roemer te blunderen en was de SP de hele voorsprong weer kwijt. Iedereen zag het: hij was gewoon niet scherp genoeg. Coen Verbraak heeft hem toen van nabij gevolgd voor zijn documentaire ‘Tussen pieken en peilen’. Dat was ontluisterend om te zien.
Stilte.

Het had heel anders kunnen lopen als de SP na die verkiezingen een andere leider had gekozen, in plaats van Roemer wéér de arena in te sturen.
‘We gaan de verkiezingen in met de betrouwbaarste politicus van het Binnenhof van de laatste tien jaar. Dat is veel waard. In de tv-debatten staat Emile er alleen voor, zoals een spits in de finale. In 2012 heeft de PvdA met Diederik Samsom op het laatste veel kiezers bij ons weggetrokken die voor het eerst op ons wilden stemmen. Dát gaat ons in ieder geval niet meer gebeuren.’

We gaan de verkiezingen in met de betrouwbaarste politicus van het Binnenhof van de laatste tien jaar. Dat is veel waard.In januari meldde het AD dat anonieme fractieleden zware kritiek op Roemer hadden: ‘Roemer kan geen fractie leiden, laat staan Nederland’. Vervolgens moesten alle veertien fractieleden één voor één bij Roemer op het matje komen. Was dat niet ontzettend stom? Daardoor sprong de héle Haagse pers er bovenop.
‘Als we dat níet hadden gedaan had de hele Haagse pers geroepen: Roemer toont geen leiderschap. We vonden het geen optie het maar te laten waaien. En sindsdien hebben we zulke kritiek niet meer gehoord.’

Je hebt gezegd dat je gelooft in het ‘Rocky Roemer-effect’. Maar de Rocky Balboa in de film is een straatvechter, Emile Roemer een brave leraar uit Boxmeer.
‘Al jouw journalistieke collega’s hebben Emile in december al afgeschreven, maar nu zitten we weer in de lift in de peilingen. Ik voorspel je: Emile wordt die bokser waar je geen dubbeltje voor gaf, maar die uiteindelijk toch weer overeind komt en wint in de laatste ronde.’