Onderzoekers van de VU vroegen mevrouw Van Wittmarschen (88) of ze mee wilde doen aan een experiment waarbij een robot enkele dagen bij haar thuis zou komen. Het was een mooie gelegenheid om weer mensen over de vloer te krijgen.

De kleine oranje robot zat met een glimlach op het gezicht aan de andere kant van de tafel. Mevrouw Van Wittmarschen (88) voelde zich ongemakkelijk. Wat moest ze in vredesnaam zeggen tegen dat ding zonder dat mensen dachten dat zij ze niet meer allemaal op een rijtje had?

‘Dag Alice.’

‘Dag mevrouw Van Wittmarschen.’

Het rechteroog van Alice zoemde in op haar gezicht.

‘Heeft u een partner?’

‘Nee, mijn man is twintig jaar terug overleden.’

‘Heeft u kinderen?’

‘Eén zoon, maar die woont al dertig jaar in Portugal.’

‘Wat jammer. Voelt u zich wel eens eenzaam?’

Voor de film
Onderzoekers van de Vrije Universiteit hadden haar gevraagd of ze wilde meedoen aan een experiment waarbij robot Alice een aantal dagen bij haar thuis zou...