De eenentwintigjarige keek zondagavond toevallig mee, de aandacht losjes verdelend tussen televisiescherm en iPhone. Na afloop kon ik het niet laten. Hoe ze de uitzending had gevonden, wilde ik weten. Leuk, zei ze. Niet gedateerd? Nee hoor, echt niet. Maar er klonk een beleefdheid door in haar woorden die me niet helemaal geruststelde.
Haar moeder daarentegen was tijdens het tweede deel van het drieluik Van Kooten & De Bie sloegen weer toe! even van de wereld geweest. Viel het eerste deel me enigszins tegen, bij deze aflevering liet ik mijn reserves varen. Het ongemak dat tussen het duo zweeft – althans, zodra het zichzelf speelt – was minder merkbaar. En de vertrouwde scènes met de vertrouwde typetjes bleken bij vlagen nog even geestig en briljant als ik me herinnerde. Ze waren wat mij betreft moeiteloos bestand tegen de tijd.
Ik was...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.