Toen ik bijna drie jaar geleden de grotten van Lascaux bezocht, werd ik gegrepen door een historische sensatie. Als je kijkt naar de verbluffende details waarmee onze prehistorische voorouders zo’n twintigduizend jaar geleden bizons, herten en paarden hebben afgebeeld, gaat er veel door je heen. Zoals het besef dat ons leven heel erg kort is in het licht van het grotere plaatje van het menselijk bestaan. Of dat twintigduizend jaar geleden mensen weliswaar in grotten woonden, maar net zo slim waren als u en ik. Ze hadden alleen nog niet zoveel ontdekt.

In de Chauvet-grotten in de Ardèche hebben ze ook hun eigen handafdrukken gemaakt, tienduizend jaar eerder dan in Lascaux. Alsof ze expres hun menselijkheid hebben achtergelaten voor ons, hun verre nakomelingen.

Na die vakantie ben ik ontzettend geïnteresseerd geraakt in de menselijke evolutie. Sindsdien verslind ik er alles over. Vooral uit het vakgebied paleoantropologie. En toevallig gebeuren daar de laatste jaren erg spannende...