Vrijwel onafgebroken stort J.K. Rowling nieuwe informatie over &#8216;s werelds meest geliefde tovenaar over ons uit. Moet ze daar niet eens mee ophouden? 

Het lijkt alsof J.K. Rowling niets verkeerd kan doen. Als ex-bijstandsmoeder die eerst langs twaalf hardvochtige uitgeverijen moest voordat iemand iets zag in haar schrijfsels, is al het megasucces haar van harte gegund, en vinden we het alleen maar terecht dat ze inmiddels meer te besteden heeft dan koningin Elizabeth. Op Twitter is ze gevat en scherp; ze zet zich onvermoeibaar in voor allerlei goede doelen en dan ziet ze er ook nog eens heel goed uit (al hoor je daar eigenlijk nooit iemand over; waarschijnlijk is openlijk geilen op een kinderboekenschrijfster een van de laatste taboes). Bovendien schreef ze Harry Potter, en bracht daarmee miljoenen kinderen en pre-pubers vreugde, magie en de bemoedigende hoop dat er op een dag een uil met een toelatingsbrief voor Zweinstein in zijn klauwtjes tegen het raam zou tikken en ze geen seconde meer zouden hoeven doorbrengen in de knakworstwalm van de kantine van Scholengemeenschap De Breul.
Toch wekt de Britse schrijfster de laatste tijd ook weerstand op, doordat ze constant publiekelijk blijft doormijmeren over haar creaties. Zo vertelde ze in een interview dat ze achteraf twijfels had over het huwelijk van Ron en Hermelien, liet ze op Twitter weten dat je de naam van de Heer van het Duister uitspreekt als &#8216;Voldemóóór&#8217; en dat Harry&#8217;s kinderen net als pappa netjes in Griffoendor belanden. Ook verzekerde ze er ons via Twitter van, na kritiek van lezers die weinig diversiteit op het overwegend witte Zweinstein terugzagen, dat er heus ook biseksuele moslims en Hindoestaanse genderqueers rondliepen op de toverschool (een mooie gedachte, maar voor de meeste mensen kwamen die mededelingen als mosterd na de maaltijd).  Dat Rowling zich nu als een soort medium presenteert dat op het internet informatie uit de tovenaarswereld aan ons doorgeeft, maakt dat ze de fantasiewereld van haar fans bezoedelt met haar eigen interpretaties, schrijft Laurens Kraaijendonk in een <a href="http://thecreatorsproject.vice.com/nl/blog/he-jk-rowling-blijf-eens-met-je-poten-van-mijn-harry-potter-af" target="_blank">stuk</a> op The Creators Project. &#8216;Laat Harry Potter nou eens los, J.K,&#8217; lijkt het gangbare sentiment.
Is dat terecht? Op het internet is er bepaald geen tekort aan Harry Potter-interpretaties. Fanfiction-schrijvers koppelen vrolijk en ongegeneerd alle personages in iedere denkbare combinatie aan elkaar, er zijn mensen die Hermelien en andere personages lezen als <a href="http://www.buzzfeed.com/alannabennett/what-a-racebent-hermione-granger-really-represen-d2yp#.olAjzB31EL" target="_blank">mixed-race </a> (wat in het boek ook goed mogelijk is). Ook zijn er fans die nog een stapje verder gaan zoals de Snapists, of <a href="http://www.readcube.com/articles/10.3390%2Frel5010219" target="_blank">Snape Wives</a> ; een religieuze groep die een innige spirituele band met professor Sneep onderhoudt, en gelooft dat deze op schandelijke wijze is gerepresenteerd door Rowling.
Juist omdat de Harry Potter-wereld (een aantrekkelijk universum, maar niet zo uitgebreid beschreven en dichtgetimmerd als die van bijvoorbeeld Tolkien of George R. R. Martin) niet tot in alle details door Rowling is vastgelegd, kon er een enorme, uiterst creatieve (en soms best angstaanjagende) schare Harry Potter-fans ontstaan.
Dat Rowling die op haar werk geïnspireerde fantasiewerelden nu af en toe doorkruist met nieuwe informatie, kan irritant zijn. Maar aan de andere kant deden de films dat natuurlijk ook al (Hermelien was sowieso veel te knap, en de Dikke Dame zag er in mijn hoofd ook heel anders uit). Ik denk dat J.K. Rowling al het recht heeft om zich ook nu nog met de tovenaarswereld te bemoeien; maar haar fans zijn niet verplicht daar naar te luisteren.

Gerelateerd