Interview Peter Temple
‘Door de vijf Ned Kelly-prijzen die ik gewonnen heb, zou je kunnen denken dat ik de enige Australische misdaadauteur ben. Nou, dat is niet zo. En het peil van mijn collega-misdaadauteurs is hoog. Die prijzen heb ik waarschijnlijk te danken aan het feit dat ik me beweeg in het niemandsland tussen misdaadliteratuur en zogenaamde literaire fictie. En vaak is zo’n onderscheiding krijgen gewoon een kwestie van geluk hebben. Ik vind het opmerkelijk dat juist The Broken Shore (De gebroken kust) zo wordt opgehemeld. Het is niet beter dan mijn andere boeken, zoals Shooting Star en vooral In the Evil Day, waar ik echt trots op ben.
Wel is het “anders” in de zin dat ik veel aandacht besteed aan het dorp waar de gebeurtenissen zich afspelen en dat het boek voor wie dat wil stof tot nadenken geeft. Ook hoor ik dat lezers de hoofdpersoon van The Broken Shore, rechercheur Joe Cashin, een sympathieke romanfiguur vinden. Waarschijnlijk omdat hij – uit morele verontwaardiging en soms simpel omdat hij barst van de pijn – dreigt te ontploffen van boosheid.
Recensenten benadrukken soms mijn sociale engagement. Toch zie ik mezelf niet als maatschappijcriticus. Natuurlijk ben ik politiek niet neutraal, maar het enige dat ik in mijn boeken wil, is de essentie van de maatschappij zo helder mogelijk weergeven. Als dat de lezer tot nadenken aanzet, dan heb ik hetzelfde bereikt als een goede schilder of fotograaf.
Met andere schrijvers heb ik weinig of geen contact, ook niet met mijn beroemde collega’s in Amerika. Dat lijkt me ook niet zo nodig. We hebben geen gemeenschappelijk vak dat we moeten bijhouden, zoals loodgieters of wetenschappers. En eerlijk gezegd praat ik liever met een loodgieter dan met een schrijver. Het liefst zou ik willen dat ik op geen enkele andere schrijver leek, maar dat lukt natuurlijk niet. Ik herken in mijn boeken invloeden van Elmore Leonard en vooral van Cormac McCarthy. Niemand schrijft zo dwingend over menselijke deugdzaamheid en verdorvenheid als hij.
Maar mijn grote liefde is poëzie. T.S. Eliot, toch niet direct een misdaadauteur, is van groot belang geweest voor mijn schrijverscarrière. En de fantastische dichter Robin Robertson zou meer mogen schrijven. Wat doet die man de hele dag? (Heel wat, en Temple weet dat donders goed. Robertson is onder meer klinisch psycholoog, wiskundige, actuaris, systeemanalist en ontwerper van software – HK) Ik hoop dat de lezers van De gebroken kust ook plezier beleven aan mijn nieuwe roman An Iron Rose. Ook al heeft rechercheur Joe Cashin daarin slechts een bijrolletje.’