<div class="lead">
Max van Weezel keek Zomergasten met Arjen Lubach, en was aangenaam verrast door een interessante gast met dito fragmenten. Of had hij toch te veel door de bril van de babyboomer gekeken?
</div>
Vlak voor de zomer was ik in Het Ketelhuis op het Amsterdamse Westergasterrein aanwezig bij de uitreiking van de Zilveren Nipkowschijf. Het was een VPRO-onderonsje: genomineerd waren De Hokjesman van Michael Schaap, Langs de oevers van de Yangtze van Ruben Terlou en het satirische programma Zondag met Lubach. Tot verdriet van een mokkende Michael Schaap won Lubach. Het jaar daarvoor had Onze man in Teheran van Thomas Erdbrink de hoogste Nederlandse televisieonderscheiding in de wacht gesleept. Óók een VPRO-serie. Het moment kon dan ook niet uitblijven dat presentator Thomas Erdbrink schrijver, cabaretier en televisiester Arjen Lubach zou ontvangen als geïnterviewde in VPRO’s prestigieuze vakantieprogramma Zomergasten.
Zondagavond was het zover. De uitzending beviel me beter dan de <a href="https://www.vn.nl/abou-jahjah-toonde-mooie-fragmenten-maar-had-geen-genade-voor-israel/" target="_blank">vorige aflevering </a>waarin Dyad Abou Jahjah de hoofdrol speelde. Wat een prachtige muziek had de Libanees-Belgische activist uitgekozen: Leonard Cohen, de Tunesische zangeres Emel Mathlouthi, Jacques Brel. En wat een vreselijk demagogische uitspraken deed hij over het zionisme en de staat Israël. Ik keek er met hoogst gemengde gevoelens naar. Afgelopen zondag bracht ik meer enthousiasme op voor het gesprek dat Erdbrink voerde met de menselijke energiebron Arjen Lubach. Nooit geweten dat hij behalve begenadigd programmamaker ook auteur van fictie, tekstschrijver voor De Wereld Draait Door, dj en maker van het dancenummer ‘Justified (Sunrise funk)’ is geweest.
In de loop van de avond ging de carrière van Lubach me steeds meer fascineren: kind uit een gelovig gezin in het Groningse Lutjegast, een creatieveling die aanvankelijk niet verder kwam dan optredens in zaaltjes waar hoogstens veertig liefhebbers van kleinkunst kwamen opdagen, in één klap rijk geworden toen zijn hit ‘Jelle’ (een parodie op ‘Stan’ van Eminem) tot de derde plaats van de Top 40 doordrong, sindsdien overtuigd van de mogelijkheid om artistieke prestaties te combineren met commercieel succes en twee jaar geleden geslaagd waar voorgangers als Jan Jaap van der Wal faalden: doorbreken met een Nederlandse versie van The Daily Show. Behalve de humoristische Lubach bleek er ook nog een serieuze Lubach te bestaan die zich afzet tegen elke vorm van religie, bijgeloof en niet te vergeten homeopathie. O ja, tussen de bedrijven door was hij ook nog taxichauffeur in Groningen. Wat een Multitalenten brengen ze voort in Lutjegast!
Mooiste fragment was wat mij betreft DJ Skrillex die bezig is de drie nog in leven zijnde leden van zestiger jarengroep The Doors (Ray Manzerek, Robbie Krieger and John Densmore) aan een nuttige oude dag te helpen. Na veertig jaar nemen ze samen met de producer van  <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Electrohouse">electrohouse</a>, <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Post-hardcore">post-hardcore</a> en <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Dubstep">dubstep</a> nieuwe nummers op. En het was goed om in de korte Amerikaans-Franse film ‘Hotel Chevalier’ van regisseur Wes Anderson ‘Where Do You Go To My Lovely?’ van Peter Sarstedt weer eens te horen. Of heb ik nu te veel door de bril van de babyboomer gekeken?
Thomas Erdbrink (40) en Arjan Lubach (36) maken deel uit van een jaloersmakend talentvolle generatie van journalisten, cabaretiers en televisiemakers. Goed om ze met elkaar in gesprek te zien. Al was deze Zomergasten wel weer een VPRO-onderonsje.

Max van Weezel

Gerelateerd