<div class="lead">
Khadija Arib is een prima Kamervoorzitter en werd met meerderheid gekozen. Toch bleef Nieuwsuur maar doorgaan over haar twee paspoorten en kreeg Wilders het laatste woord. Nergens voor nodig.
</div>
Gisteravond keek ik met enige ontzetting naar het <a href="http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2080234-pvda-kamerlid-arib-is-de-nieuwe-kamervoorzitter.html?title=pvda-kamerlid-arib-is-de-nieuwe-kamervoorzitter">Nieuwsuur-</a><a href="http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2080234-pvda-kamerlid-arib-is-de-nieuwe-kamervoorzitter.html?title=pvda-kamerlid-arib-is-de-nieuwe-kamervoorzitter">item</a> over de verkiezing van de nieuwe Kamervoorzitter. De verslaggevers bleven maar benadrukken dat Khadija Arib een om-stre-den kandidaat was, omdat ze een dubbel paspoort heeft, omdat ze niet goed Nederlands spreekt, omdat ze in de PvdA-fractie eigenlijk een ander op het oog hadden. Ook werd steeds maar gememoreerd dat Martin Bosma, de PVV-kandidaat, volgens anonieme Kamerleden eigenlijk een betere voorzitter is.
Het ging zover dat een Nieuwsuur-verslaggever, nadat Arib de felicitaties van haar collega’s in ontvangst had genomen, maar bleef doorzeuren over het door de PVV gecreëerde frame van de vrouw met de twee paspoorten. Arib antwoordde diplomatiek dat die discussie al uitgebreid was gevoerd, dat ze is gekozen, dat ze haar werk goed wil doen, benadrukte dat ze een voorzitter wil zijn van alle partijen, ook van de PVV, en dat ze blij en trots is met haar nieuwe benoeming. Wilders kreeg vervolgens het laatste woord in het item, zonder dat de verslaggever er kritisch tegenin ging. Dat is blijkbaar de nieuwe politieke correctheid in Den Haag.
Waarom, zo vraag ik me, gaan al die Haagse verslaggevers mee met het door Wilders en de PVV gecreëerde frame, waarbij Arib steeds verdacht wordt gemaakt? Khadija Arib heeft het de afgelopen jaren prima gedaan als vervanger voor de Kamervoorzitter. Ze is standvastig, heeft haar rug recht gehouden ondanks de schandelijke verdachtmakingen van Wilders c.s. Treurig ook dat Wilders zich zo’n slecht verliezer toonde dat hij weigerde Arib te feliciteren.
En is het niet vreemd dat iemand als Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam, tegenwoordig alleen maar wordt toegejuicht, terwijl je ook bij hem kan horen dat hij niet in Nederland geboren is. Net als Aboutaleb heeft Arib zich omhoog moeten knokken om te komen waar ze nu is. Ze is afkomstig uit een gastarbeidersgezin en belandde als vijftienjarige in Rotterdam-Noord, in een land waarvan ze de taal niet sprak. Ze schreef er uitgebreid over in het boek Couscous op Zondag. ‘Als je kansen krijgt en kansen grijpt dan ben ik er trots op dat het zo kan lopen,’ zei Arib gisteravond bij Nieuwsuur.
<q class="pull-left">Bosma is Doctor Jekyll en Mister Hyde.</q>
En dan nog even over die vermeende geweldige voorzitter Martin Bosma. Hij is wel lid van de fractie waarvan de leider heeft gezegd dat de Tweede Kamer een ‘nepparlement’ is, iets wat hij ook gisteren nog een paar keer herhaalde. Bosma heeft boeken geschreven als De Schijnelite van de Valsemunters, waarin hij vooral mensen uitsluit en tegen elkaar opzet, in plaats van ze te verbinden. Oud-Kamerlid Tofik Dibi, met wie Bosma destijds een goede relatie onderhield, <a href="https://www.vn.nl/martin-bosma-van-de-pvv/" target="_blank">zei</a> in 2009 in Vrij Nederland: ‘Ik vind het onbegrijpelijk hoe iemand die zo leuk en nuchter in het leven staat, op bepaalde punten zijn relativeringsvermogen totaal verliest. Bosma heeft wat dat betreft twee persoonlijkheden. Hij is Doctor Jekyll en Mister Hyde.’
Bosma mag dan wel zeggen dat hij het als voorzitter heel neutraal zou gaan doen, maar hoe geloofwaardig is dat? Het lijkt mij eerder dat hij juist bij uitstek ongeschikt is voor het ambt van Kamervoorzitter. Volkomen terecht dus dat hij nauwelijks stemmen kreeg (alleen van zijn eigen fractie, lijkt het) en het bij lange niet heeft gehaald.

Gerelateerd