De vrijdagcolumn van Max van Weezel. Hoe de luchthartige Plasterk over de FNV struikelt, en ander PvdA-leed.

Minister Plasterk van Binnenlandse Zaken was best te spreken over zichzelf. Terwijl half Nederland al vertrokken was naar Zuid-Frankrijk, sloot hij in het holst van de nacht een akkoord met drie ambtenarenbonden. De nullijn, waarover het overheidspersoneel vier jaar lang steen en been had geklaagd, ging van tafel. Na ruggespraak met zijn collega Dijsselbloem van Financiën mocht hij vijf procent salarisverhoging toezeggen, deels te betalen door de regering, deels door het pensioenfonds van de ambtenaren, het ABP.

Welke particuliere werkgever in het land kon hem dat nadoen? De enige tegenvaller was dat de onderhandelaars van de FNV op het laatste moment weigerden te tekenen. Ze vonden dat er een te grote greep in de pensioenpot werd gedaan en dat Plasterk te weinig ondernam tegen de onzekere flexbaantjes die ook bij de overheid vaste contracten hadden verdrongen. Maar daar...