Een Parijse tweeling
Daar gaan ze, door de smalle straten van het elfde arrondissement in Parijs. Twee vluchtige damesfiguurtjes. Hun jassen, hun tassen, hun passen: identique. Voorbijgangers draaien verbaasd het hoofd nog eens om. Zagen ze het nou goed?
Zeker.
Voici Mady et Monette.
Mady heeft de sleutels, Monette het geld. Mady bestelt, Monette betaalt. Zo gaat het, altijd. Ze zijn vastbesloten tot hun dood een eeneiige twee-eenheid te blijven.
Hun moeder hees ieder van hen nog in andere kleren, in een poging de meisjes uit elkaar te kunnen houden. Maar op hun achtste kwamen ze in opstand, ze wilden onafscheidelijk zijn. Sindsdien dragen ze elke dag dezelfde jurken, schoenen, zonnebrillen. Ze wonen samen in een klein appartement, in het gezelschap van hun verzameling tweelingfiguurtjes. Geen van tweeën trouwde, kinderen kregen ze niet. Hoe oud ze inmiddels zijn, weet niemand. Vraag naar hun leeftijd en Mady en Monette zwijgen koket.
Als een van beiden spreekt, spreekt ze meestal namens beiden. Ze zeggen wel ‘ik’, maar bedoelen ‘wij’. Ze eten wat de ander eet, in precies gelijke porties. Als Mady haar servet oppakt, doet Monette dat ook. Dat gaat vanzelf, zegt fotografe Maja Daniels. De zussen zijn eraan gewend. Ze delen niet alleen tafel en bed, ook hun carrière verliep volstrekt synchroon. Rond hun twintigste gingen ze samen het variété in, als The Diamond Sisters maakten ze furore in de Parijse cabarets. Ze liepen naast elkaar over de catwalk in couture van Galliano, dansten in een clip van George Michael en hadden als duo kleine filmrollen in Amélie en Paris, je t’aime.
Kinderlijk plezier
De Zweedse Maja Daniels (1985) woonde bij Mady en Monette om de hoek toen ze in Parijs fotografie en sociologie studeerde. Gefascineerd sloeg ze hen gade: bij de bakker, in het café. Pas toen ze hen jaren later op de markt tegen het lijf liep, durfde ze te vragen of ze een foto van hen mocht maken. Ze hadden iets ongenaakbaars, vertelt Daniels, inmiddels vanuit haar Londense atelier. ‘Aan de ene kant is er die excentrieke uitdossing waarmee ze naar onze aandacht hengelen. Ze vinden het heerlijk om andere mensen te vermaken met hun verschijning, maar écht contact houden ze af. Ze zijn gesteld op de intimiteit van hun samenzijn.’
Mady en Monette spelen met ons, hebben ze Daniels uitgelegd. Met ons: gewone eenlingen of singuliers, zoals de zusjes zeggen. In hun visie zijn eenlingen altijd op zoek naar die ene, alles betekenende zielsverwant, en daarom zo gefascineerd door tweelingen: die hebben elkaar al. Die zíjn met z’n tweeën. En van het verlangen een individu met een eigen identiteit te zijn, hebben de beide Parisiennes naar eigen zeggen geen last. ‘Ze ontlenen hun identiteit aan elkaar,’ zegt Daniels. ‘En waarom zouden tweelingen van zekere leeftijd zich niet meer met kinderlijk plezier in dezelfde uitdossing mogen hullen? Omdat ons geleerd is dat we uniek moeten zijn. Mady en Monette drijven de spot met al die wetten.’
Mysterie
Inmiddels volgt Daniels de tweeling al jaren. Ze bracht lange dagen met hen door, maar heeft nog altijd veel vragen. Of een van hen wel eens verliefd is geworden, bijvoorbeeld, en of ze onderling geen behoefte hebben aan privacy. ‘Toch probeer ik mijn nieuwsgierigheid te bedwingen. De zussen hebben een mysterie om zich heen gecreëerd, dat wil ik niet verstoren.’ Hoogstens wil ze kwijt dat de dames ook wel eens ruzie hebben. Toen Mady op een verkeerd knopje drukte en per ongeluk al hun – uiteraard gezamenlijke – e-mails wiste, mocht ze van Monette een half jaar niet in de buurt van de computer komen.
Onlangs gaf Daniels de zusjes allebei een eigen camera, met de aanmoediging toch vooral foto’s van elkaar te maken. ‘Dat leek me een mooi experiment: ze zijn altijd met z’n tweeën, zien ze dan ook meer dan één? Oftewel: hoe synchroon zijn ze in hun waarnemingen?’
Voor haar serie over de tweeling werd Maja Daniels in september bekroond door het internationale fotoagentschap Getty Images. Ter ere van de prijs exposeert ze vanaf oktober in Galerie Polka in de Parijse Marais. Mady en Monette hebben al toegezegd bij de opening van de partij te zijn. In identieke feestjurken, uiteraard.
Nee

Gerelateerd