Het is steeds meer bon ton om een publieke ruzie die eigenlijk nergens over gaat te verklaren vanuit louter profileringsdrang. Duiders van publieke ruzies hebben daarmee zeker een punt, maar dreigen daarmee de bron van échte conflicten minder goed te zien.
Twee partijen die een verschil van mening hebben, leggen hun conflict niet achter de schermen bij, maar maken stennis in het volle aanzicht van de camera. De voordelen van de publiciteit zijn namelijk groter dan de nadelen van gênant gekibbel: aandacht loont.
Sterker nog, de partijen wachten niet op een goede aanleiding, maar scheppen die graag zelf. En nog sterker: partijen die om de een of andere reden zwak staan in de peilingen of op een andere wijze een publicitair duwtje nodig hebben, zullen elkaar desnoods opzoeken en – hoewel ze elkaars concurrenten of zelfs vijanden zijn – samen een toneelstukje opvoeren en broederlijk de...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.