Sorry zeggen lijkt verworden tot een uitspraak om anderen te behagen, niet om inkeer of gewetenswroeging te communiceren.

Mijn neef is een spierbundel. Op zijn zestiende sloeg hij een leraar. Er volgde nog een aantal gewelddadige incidenten, toen kwam hij bij ons in huis wonen.

Dat was goed omdat:

  • het onbekende zelfs van de grootste schoften een beleefde houding vraagt;
  • hij niet van de ene zorginstitutie naar de andere vloog;
  • je beter van je nicht kunt horen dat je een lul bent dan van de overheid.

Uit de slaapkamer naast mijn tienerkamer destijds kwamen computerblikken schietgeluiden. Nu leest hij het boek Mindfulness bij volwassenen met autisme en zegt hij: ‘Als ik niet bij jullie was gaan wonen, was het nu helemaal mis met mij. Want als het kut is, maakt het je niet uit als het nog kutter wordt.’ Bij mis en kut is de overtreffende trap algauw geen stijgende beweging maar een hellend vlak.

Je kunt beter van je nicht horen dat je een lul bent dan van de  overheid.

Ik...