Iemand nu een ‘kosmopoliet’ noemen is hem in andere tijden katapulteren, de tijd vóór de globalisering. Door wat er de laatste vijftig jaar allemaal is veranderd, is ‘kosmopoliet’ ineens voor ouderwetse degelijkheid gaan staan, voor een portemonnee met écht geld. Je ziet er een betrouwbaar iemand bij die met frisse wangen zijn blik op de wereld richtte en zich niet van zijn stuk liet brengen, geruggesteund als hij werd door een macht aan reisgeschiedenis en wereldse ervaring.

Er is geen speciale naam meer voor mensen die gretig in andere gewoontes, andere landen, andere culturen geïnteresseerd zijn (een globalist?). Men is nu al (digitaal) inwoner van de wereld voor men het weet. De wereld komt eenvoudig naar je toe, je hoeft er geen vinger voor uit te steken. Het is geen verdienste meer om verder te kijken dan je neus lang is.

Hangbuik van de wereldeconomie

Het is daarom vreemd dat Martha Nussbaum nu, in deze tijd van globalisering en mondialisering, The Cosmopolitan...