Van één ding ben je zeker bij een geschiedenis: dat het niet om een herhaling van gebeurtenissen gaat, maar om steeds weer iets nieuws. Dat maakt het tot een geschiedenis: een opeenvolging van nieuwe voorvallen. Wanneer John Carey, de Engelse criticus van The Sunday Times, nu A Little History of Poetry schrijft kun je er zeker van zijn dat daarin, hoe beknopt ook, de rijkdom en de variatie van de poëzie te vinden is, van het Gilgamesj-epos tot Sylvia Plath, van Sappho tot Seamus Heaney.

Zo’n geschiedenis van poëzie is een bloemlezing van uitzonderlijke geesten, totaal verschillend, maar ook verwant in de ambitie. Hun verschil maakt de geschiedenis en zorgt ervoor dat je bij elke nieuwe dichter verrast opkijkt.

een traditie van het nieuwe

Vandaar mijn ongemak wanneer ik in Rumoer, het boek van Florette Dijkstra met ‘teksten’ over kunst, literatuur en filosofie, lees over Maurice Blanchot, de Franse schrijver met een hermetische inslag. Dijkstra is zijn tolk wanneer ze...