‘Is de mannenrok het nieuwe protestshirt?’ vroeg Vogue zich onlangs af. Een groep Engelse tienerjongens was tijdens de laatste hittegolf in zwart-wit geruite plooirokjes op school verschenen om te protesteren tegen het kortebroekenverbod. ‘Meisjes mogen het hele jaar door rokjes aan,’ stelde een scholier die voor de gelegenheid ook een klein staartje op zijn hoofd had gemaakt, ‘en wij zitten maar te zweten.’ Een paar dagen eerder had een aantal Franse buschauffeurs al rokken aangetrokken. Want verplicht een lange pantalon moeten dragen, ondanks temperaturen van bijna veertig graden? Dan nog liever het vrouwenuniform.
Wat formele kleding betreft kunnen mannen niet zo veel kanten op. Kijk maar naar de Tweede Kamer: vlekjes rood, groen, okergeel en azuurblauw in de grijze massa verraden zonder uitzondering waar de vrouwen zitten. Die zijn dan wel in de minderheid maar mogen jurken, rokken, vestjes, jasjes, tops, bloesjes en broeken aan, van grove tweed of glanzende doupionzijde met borduursels erop. Sjaaltje? Doen. Opvallende ketting? Hartstikke leuk. Is het warm? Dan kan het allemaal net ietsje bloter. En die arme mannen ondertussen maar zweten in vrijwel identieke donkerblauwe of donkergrijze pakken. Alleen in hun stropdassen kunnen ze een piepklein beetje van hun identiteit kwijt.
‘Dit gaat helemaal de verkeerde kant op’ zei Khadija Arib tegen Peter Kwint (SP), die achter het spreekgestoelte plaatsnam in een spijkerbroek en een roze overhemd met opgestroopte mouwen. Paul van Meenen (D66) vulde de Kamervoorzitter aan: ‘Ik wil dat de heer Kwint voortaan een jasje aandoet.’ Ton Elias opperde naar aanleiding van Kwint-gate zelfs dat mannen verplicht een jasje zouden moeten dragen in de Kamer, maar daar zag Arib dan weer niks in.
Waarom worden mannen eigenlijk op de vingers getikt als ze ook maar een beetje afwijken van de norm, terwijl vrouwen relatief veel keuzevrijheid hebben?
‘Al die kostuums en mantelpakjes lijken saai en conformistisch,’ schreef Geerten Waling dit weekend in een opiniestuk voor de Volkskrant, ‘maar het is in een democratie wel belangrijk dat er politici zijn met een zeker gevoel voor decorum.’ Met een pak zou je volgens de nostalgische millennial aangeven dat je je ambt serieus neemt, dat je respect verdient. Tja, was het maar zo simpel, maar niemand heeft iets aan decorum als het slechts een façade is. ‘Voor vrouwen lijkt het makkelijker,’ vervolgde Waling, ‘die hoeven zich niet zoals mannen te conformeren aan een stijf uniform.’ Al zouden ze het omgewerkte bloemetjesgordijn beter kunnen laten voor wat het is.
Klopt. Maar waarom worden mannen eigenlijk op de vingers getikt als ze ook maar een beetje afwijken van de norm, terwijl vrouwen relatief veel keuzevrijheid hebben? Treurig maar erg aannemelijk: omdat er ooit is besloten dat vrouwen buitenshuis vooral ter decoratie dienen, dat hun ledematen begeerlijk zijn. Kan de vrouw in kwestie nog zoveel invloed hebben of een bus besturen als Sandra Bullock in Speed, het gaat daarnaast ook altijd een beetje over haar ranke polsen en welgevormde kuiten, over haar sleutelbeenderen en bescheiden decolleté. ‘Never mind Brexit, who won Legs-It!’ kopte de Daily Mail laatst nog bij een foto van Theresa May en Nicola Sturgeon in kokerrokken.
Vrouwen ook maar in tweedelig donkerblauw of slaapverwekkend grijs dan, voor de gendergelijkheid? Iedereen (m/v) verplicht een door Ton Elias goedgekeurd jasje? Nee, laat Kwint maar een revolutie ontketenen, dat decorum samen met het archaïsche man-vrouwbeeld de kliko in flikkeren. Mark Rutte in een olijfgroene twinset? Doen. Alexander Pechtold met een vlot gebloemd sjaaltje. Hartstikke leuk. Dan valt het ook niet zo op dat er tijdens de formatie bijna alleen maar mannen aan tafel zitten.
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.