Lisa’s trivia-inname is zorgelijk. Ze consumeert veel meer dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.

Mijn moeder weet niet wie Britney Spears is. Dat vind ik in gelijke mate onbenullig en benijdenswaardig. Ik weet wel wie Britney Spears is. Ik weet welke liedjes ze heeft gemaakt, dat ze ooit haar hoofd kaal schoor, dat ze een auto van een paparazzo bewerkte met een groene paraplu en dat ze een onstuimige relatie had met haar manager Sam Lufti, die later de ex-man van de dochter van Kurt Cobain ontvoerde. Ik weet dat ze met Madonna tongde, dat ze een fan genaamd Chris Crocker had die een filmpje maakte waarin hij huilde en ‘Leave Britney alone!’ schreeuwde, en dat ze in het nummer Work Bitch vraagt wie er een ‘hot body’ wil en vervolgens een weinig specifieke suggestie doet: ‘You better work bitch.’ Nee, mijn moeder weet al die dingen niet.

Wie een ‘hot body’ wil, wordt elke januari overspoeld met iets bruikbaardere tips. Hoe val je af? Hoe stop je met roken? Hoe minder je met drinken? Hoe doe je tastbare zaken in de ban die zichtbaar slecht voor je zijn? Het is lastiger om minder te eten dan om af en toe niets te eten, stond deze week in Het Parool. Na het eten van dikker, caloriearm voedsel denkt je brein langer dat je maag vol is dan na het eten van vloeibaar, calorierijk voedsel, vertelde promovendus en Heel Holland Bakt-finalist Guido Kamps aan de Volkskrant.

Ik lees ondertussen dat de roze kerstboom van Kylie Jenner, dat is een beroemdheid, een geheime boodschap zou bevatten over haar vermeende zwangerschap. Ik lees dat Chrissy Teigen en John Legend, dat zijn twee beroemdheden, onderdeel zouden zijn van Pizzagate: een complottheorie over een netwerk van pedofielen met als uitvalsbasis pizzeria Comet Ping Pong in Washington, onder meer omdat ze hun éénjarige dochtertje met Halloween als hotdog hadden verkleed.

Op voedselverpakkingen staat een keurig lijstje: vetten, koolhydraten, vezels, eiwitten en zout. ‘De referentie-inname van een gemiddelde volwassene is 2000 kcal per dag.’ Eten wat je lichaam nodig heeft is dus een kwestie van doen, al blijkt dat in de praktijk niet zo simpel. Hoe het met trivialiteiten zit weet ik niet precies. Hoe onderscheid je ze voor het consumeren van wetenswaardigheden? Zouden ze ruimte innemen in je brein, waardoor er minder plek overblijft voor nuttige informatie? Werken ze net als lege calorieën: je blijft hongerig naar meer maar slibt langzaam dicht? Sla je ze op als brandstof en is het een kwestie van meer verbruiken dan er binnenkomt? Kun je er hart- en vaatziekten van krijgen?

Hoe het met trivialiteiten zit weet ik niet precies. Hoe onderscheid je ze voor het consumeren van wetenswaardigheden?

Ik installeer de app Forest waardoor ik, als ik een digitaal boompje laat groeien, mijn smartphone niet kan gebruiken zonder het boompje te laten sterven. Daarna de app Moment waarmee ik nauwkeurig kan zien hoe lang ik elke dag mijn smartphone gebruik, en de app HeadSpace om mijn hoofd, waar al die trivialiteiten huizen, soms een kwartiertje rust te gunnen. Op mijn computer installeer ik het programma SelfControl, waarmee ik bepaalde websites voor een bepaalde tijd niet kan bezoeken, en Time Out, met zo’n zelfvoldaan yogatype dat me elke drie kwartier maant om even schermpauze te nemen.

Toch lees ik dat een bekende vlogger die ik niet kende, maar die de broer is van een nog bekendere vlogger die ik ook niet kende, in Aokigahara, ook wel het zelfmoordbos van Japan genoemd, iemand vond die zich die ochtend had verhangen, het lichaam filmde en er een vlog over maakte waar hij pianomuziek onder monteerde. Ik lees dat een andere vlogger, die twee Indiase mannen betaalde om een bord met ‘Death to all Jews’ omhoog te houden terwijl ze dansten in kleine groene rokjes, dat echt niet vond kunnen. Ik lees dat weer een andere vlogger vrouwen hoeren noemde, en dat het hem speet als hoe…vrouwen daar aanstoot aan hadden genomen.

Ik dacht eraan dat altijd wordt gezegd dat je met de jaren steeds meer op je moeder gaat lijken, en hoe verleidelijk dat eigenlijk klonk.