Wat moet je dan, als vrouw met een volle blaas in de binnenstad. Klimmen in een plaskrul? Don’t hate the wildplasser, hate the game.

‘My tits are too nice for my life to be like this,’ stond op het T-shirt van de zuchtende Parijse bardame. Tijdens het tappen van onze biertjes had ze een bijpassende gezichtsuitdrukking gevonden die ze de rest van de avond zou perfectioneren. Nu zijn tieten, nice of niet, sowieso vrij bepalend voor hoe je leven is. In Parijs zijn bezitters ervan op straat bijvoorbeeld aangewezen op een sanisette in plaats van een pissoir, en laten die dingen nou bijna allemaal om tien uur sluiten. Pech voor mijn vriendin, die meer Canadees bier met zout en citroen had gedronken dan haar blaas op de terugweg bleek te dulden.

We liepen ergens tussen een McDonald’s, een cocktailbar met blauwe verlichting en het graf van Marcel Proust toen ze haar broek liet zakken en ontspannen neerhurkte. Ik veinsde ondertussen dat ik me niet voor haar schaamde, wat mislukte....