Tijdens kabinetsformaties verander ik opeens in een trouw lezer van het dagblad De Telegraaf. Vooral als de VVD aan tafel zit met één of meer linkse partijen. De Telegraaf fungeert dan als actiekrant die alles op alles zet om de onderhandelaars een spaak in het wiel te steken. Geen medium dat de onrustgevoelens onder de liberale achterban zo snel in de smiezen heeft als de krant van wakker Nederland. Voor zover De Telegraaf er niet zelf voor zorgt dat die onrustgevoelens ontstaan. We mogen inmiddels spreken van een lange traditie.
In 1994 praatte de VVD voor het eerst met de PvdA en D66 over de vorming van een paarse coalitie. De confessionelen, onafgebroken aan de macht sinds 1918, zouden daardoor naar de oppositiebanken worden verwezen. In Nieuwspoort werden bijna vreugdevuren aangestoken: eindelijk kon de parlementaire pers onder het juk...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.