<div class="lead"> Vrijdag overhandigde Freek de bijna 209.000 handtekeningen onder de petitie &#8216;Laat Groningen niet zakken&#8217; aan Mark Rutte. Dit is de tekst die hij daarbij uitsprak.</div>
Beste weledelgestrenge geachte meneer Rutte,
Neemt u me niet kwalijk 
dat ik aarzel hoe u aan te spreken. 
Dat komt omdat u op dit moment formeel 
eigenlijk helemaal niks bent 
en dierbare vriend 
lijkt me door zijn intieme gemoedelijkheid 
ongepast gezien de ernst van deze zaak.
We zitten hier gevangen 
in een onveilige gevangenis. 
Dat waren bijna 
de eerste woorden die ik hoorde 
tijdens mijn werkbezoek aan Groningen 
Godlinze om precies te zijn 
ter voorbereiding op de verkiezingsconference.
Terwijl ik onderweg naar die afspraak 
door de telefoon nog beweerd had 
geen geklaag te willen horen 
geen actie te willen voeren 
alleen maar oplossinggericht te willen meedenken 
was ik in een klap medegevangene.
Ik was afgereisd met de randstedelijke superioriteit: 
Wat zitten die provincialen toch te zeuren 
d’r zal vast wel wat verzakt zijn 
een scheurtje hier en daar 
maar daar is met een zak geld 
en een fijne organisatie op gereageerd. 
Netjes geregeld.
Wat dat betreft meneer Rutte 
herkende ik me wel in uw houding en woorden 
toen in een talkshow de kwestie Groningen 
ter tafel kwam.
De tweede keer toen ik u 
over hetzelfde onderwerp in een talkshow zag 
zat u buitengewoon ongemakkelijk 
tegenover een groep woedende Groningers 
en toen begreep ik die Groningers weer beter.
Tijdens mijn oriëntatieweek begin januari 
had ik door de bevingen getroffen mensen ontmoet. 
Richard en zijn vrouw Jacqueline in Borgsweer 
Murw gebeukt door de bureaucratie. 
Ze hadden de waarde van hun huis 
door verzakking en scheuren 
flink in waarde zien zakken. 
Waardoor hun toekomst 
door sluipende ziekten toch al onzeker 
een treurig vooruitzicht werd.
Een boer in Noordbroek 
halverwege de jaren 50 uit Zeeland gekomen 
had bij het herstel 
van zijn monumentale kophalsromp boerderij 
het heft maar in eigen hand had genomen 
omdat het hem allemaal te lang ging duren.
John Lanting ontmoette ik 
in zijn verzakte huis in Uithuizen. 
Krijger vanaf het begin. 
Een klokkenluider 
die de geschiedenis gelijk zal gaan geven 
maar die nu als lastig ervaren wordt 
en soms als crimineel behandeld.
Hij citeerde onlangs in zijn verweer voor de rechter 
Martin Luther King:
A riot is the language of the unheard     
Vrij vertaald: 
Burgerlijke ongehoorzaamheid is de taal 
van de mensen waar niet naar geluisterd wordt.
Wij weten inmiddels 
dat het verkeerde soort populisme 
deze groep van onbegrepenen 
aan zich weet te binden. 
Je kunt je afvragen welke van die twee 
het meest bedreigend is, 
maar er is nog een derde weg.
Ik dacht hoe is het mogelijk 
dat na alles wat Groningen Nederland 
aan welvaart geschonken heeft, 
de inwoners van die provincie 
nu alleen de lasten moet dragen 
die wij met elkaar veroorzaakt hebben.
Ik herinner mij De Ramp van 1953 
toen ons land zich als een man 
achter de Zeeuwse Bevolking schaarde. 
Het kan toch niet zo zijn 
dat pas bij een zeker aantal doden 
de ernst van de zaak tot ons door gaat dringen?
Ik zag u nog een derde keer op televisie 
en kreeg plaatsvervangende schaamte. 
Nog steeds leek de omvang van het probleem 
niet tot u doorgedrongen.
En dat terwijl in de ene na de andere uitspraak 
in gevoerde processen van gedupeerden 
de NAM en de Staat in het ongelijk werden gesteld. 
De Onderzoeksraad Voor de Veiligheid kwam 
met een voor de overheid vernietigend rapport 
wees op de psychische schade die zich aandiende 
en het blijvende veiligheidsrisico.
Minister Kamp moest op last van de rechter 
en vervolgens op advies 
van het Staatstoezicht op de Mijnen 
de gaswinning terugdraaien
Van de plannen 
van de Nationaal Coördinator Groningen 
en zijn Centrum Voor Veilig Wonen, 
woningen herstellen en bevingbestand maken,  is nauwelijks iets tot niets terechtgekomen.
Vanmorgen ontving ik deze mail: 
Op 3 juli moeten wij ons huis uit ivm aard beving schade 
maar helaas hebben wij geen adres voor verblijf wat wel is beloofd 
tot nu toe niets gehoord ze laten ons gewoon stikken . 
j.knapper
Genoeg geklaagd. 
Nu komen wij met onze petitie 
Wij 
in eerste plaats natuurlijk alle mensen 
die bij de opstelling 
en technische realisatie ervan hebben geholpen. 
Betrokken burgers 
die u als politicus 
en landsbestuurder moet koesteren. 
En natuurlijk de bijna 209.000 ondertekenaars 
die de moeite hebben genomen 
hem te ondertekenen.De petitie 
waarvan de inhoud u inmiddels bekend moet zijn. 
Een petitie die gezien moet worden 
als een positieve noodkreet.
Want wij opstellers en de ondertekenaars 
geloven in de wegen van de democratie. 
Ondanks alles. 
Daar wil ik u als ik u deze petitie aanbied 
graag van doordringen 
Er bestaan nog mensen 
die in de derde weg geloven.
Aan u als onderhandelaar 
in een zeer complexe formatie 
aan u als vermoedelijk nieuwe minister-president 
de taak dat geloof niet te beschamen 
Niet af te wachten tot het te laat is 
tot een calamiteit u zou dwingen 
krokodillentranen te komen plengen.
Een petitie die overigens nog doorloopt tot 30 juni.
Maar u bent nu in Groningen 
waarvoor hulde 
en op uw verzoek sta ik hier 
om u het voorlopige resultaat te overhandigen.
Wij vragen 
Een ruimhartige compensatie van schade 
en waardevermindering van huizen. 
Een betrokken verzorging van mensen 
die psychisch en lichamelijk in de problemen zitten. 
Een overheid die zich geheel terugtrekt uit de schadebepaling en afwikkeling. 
En een overheid die investeert 
in de toekomst van deze geweldige provincie.
Wij Nederlander hebben een ereschuld 
aan Groningen en de Groningers. 
Wij hopen dat besef terug te vinden 
in de aanstaande regeringsverklaring
In die hoop sluit ik af. 
Hoop die zo mooi verwoord 
door de grote Groningse bard Ede Staal:
Het het nog nooit nog nooit zo donker west 
Of het wurd altied wel weer licht.

Gerelateerd