Franse freelancers zwermen en masse naar koffiekantoren, waar je per uur betaalt. Het is wachten tot deze kleuterloze flexwerk-oases Nederland overnemen.

Over de moderne plaag van het hippe koffietentje, met z’n smetteloze airspace-interieur, langzaam opgeschonken filterkoffie en vetplantjes onder een stolp, is al veel geschreven. Het is makkelijk om er een beetje laatdunkend over te doen. Zo’n koffietent is een opzichtige vorm van gentrificatie, waarbij de ziel uit een buurt wordt gedreven door dure citroen-maanzaadcake zonder gluten. En het is de natuurlijke omgeving van dagdromende millennials, die zich allemaal op precies dezelfde manier heel authentiek voelen.

Maar die hang naar lange houten tafels en geometrisch zitmeubilair is meer dan een pretentieuze modegril. Op hard//hoofd schrijven Merel Eimers en Stefan van der Weele over het koffietentje als een symptoom van bestaansonzekerheid. De groeiende groep mensen (met name in de creatieve sector) die zonder vast...