Persoonlijke reclamefilmpjes van grote bedrijven, met een menselijke medewerker en een ‘samen komen we er wel’-boodschap. Oh, ze raken je in het diepst van je hypocriete ziel.

‘Hé, heb je even?’ vraagt de Rabobank in wat zonder twijfel de foutste reclamecampagne van 2017 was.

Een vrouw in een of ander kantoorgebouw kijkt je aan en sluit haar ogen. Een andere vrouw idem, en nog eentje, en hop we gaan de hele wereld over. Terwijl de voice-over vraagt ons een utopie zonder honger in te beelden, mogelijk gemaakt door de bank in kwestie, bevinden we ons oog in oog met boeren, van de Andes tot Afrika. Ontroerende figuren, zoals een verregende Aziatische man die tegen een lading kokosnoten aanleunt, en een vrouw wier lijf is kromgetrokken na een leven hard werken, maar die nog steeds gewassen plukt met haar liefste lach. We zien gezinnen die worden gezandstraald terwijl ze in een woestijnstorm voor de Rabo poseren. Kindsoldaten. Een indiaan met hoofdtooi, het gezicht...