Ik ben een pragmatist die haar verlangen naar een betere, schonere wereld moet verenigen met haar beperkte invloed erop, lees ik in The Longing for Less van Kyle Chayka. Chayka schreef een boek waarin hij minimaliserende neigingen onder de loep neemt. Een boek waarin ik mezelf herken, want die neigingen heb ik ook.

Sinds 2017, om precies te zijn. Toen interviewde ik de Japanse minimalist Fumio Sasaki en leek het aantal objecten in mijn huis opeens veel en veel te veel. In de weken erna ontdeed ik me van honderden kilo’s spullen, en sindsdien komt een voorwerp lastiger het huis in dan dat het eruit gaat. Het is een intensief onderhoud van de spullenbalans, waardoor mijn vierkoppige gezin vooralsnog weinig last heeft van ons tekort aan vierkante woonmeters. Ik dwing ruimte af, forceer leemte. Ik geloof niet eens dat je het er echt aan af ziet, maar het ruimen zorgt tenminste voor een gevoel van controle en puurheid, en de opgetogen gedachte dat verdere verbetering (van het leven,...