Vandaag organiseert het John Adams Institute een avond met Jonathan Franzen in de Rode Hoed in Amsterdam. Jeroen Vullings bespreekt zijn nieuwe roman Zuiverheid: een Great Expectations voor het ingewikkelde tijdperk van psychiatrische gevallen, Occupy-activisten, online journalisten en Julian Assange-achtige hackers.

De troef van Jonathan Franzens grote romans, De correcties, Vrijheid en nu ook Zuiverheid, is dat je ze niet kunt wegleggen. Nu geldt dat voor beduidend meer pageturners, maar in Franzens geval is het wonderlijk. Want als je na de leesroes beseft wat zich voltrokken heeft in zijn roman en hoeveel complexer dan de doorsnee pageturner dat vormgegeven is, kijk je op.

Franzen (1959) levert met Zuiverheid een breed opgezette roman met in elkaar grijpende achronologische verhaallijnen, die tezamen tegen het slot het totaalbeeld prijsgeven. Zijn roman bestaat uit delen en per deel ligt het perspectief bij een ander (hoofd)personage, die allen onderling verbonden zijn. Hij...