Het gesprek van de dag, volgens de redactie: Istanboel. Wanneer leren we dat wantrouwen en onverschilligheid ons niet gaan helpen?

Gisterenavond hebben drie mannen het grootste vliegveld in Istanboel aangevallen. De aanslag zou volgens de Turkse premier Binali Yildirim het werk zijn van Islamitische Staat (IS). Ze schoten met volautomatische machinegeweren op een menigte in voordat ze hun bomgordels tot ontploffing brachten. Net als in Brussel afgelopen maart, waar bijna evenveel mensen om het leven kwamen.

Het lijkt hetzelfde verhaal te zijn: dit is niet de eerste keer, niet de laatste keer. Maar als er niets verandert, waarom roepen we dan al vijftien jaar om dezelfde aanpak?

Kijk naar de maatregelen die we treffen om ’terrorisme’ te bestrijden: haalt massasurveillance iets uit? Heeft het ooit zin gehad grenzen te sluiten? Wanneer hebben we iedereen gebombardeerd die in staat is tot zulke gruweldaden? Waar blijft die hypothetische good guy with a gun, die de dreiging...