Ko Colijn schept orde in het wereldbeeld.

Het wrange van de nucleaire deal tussen Iran en de rest van de wereld is dat hij niet één maar drie keer moest worden bevochten. Het heeft twee jaar geduurd om het akkoord zelf uit het vuur te slepen, en dat was – zacht uitgedrukt – al lastig genoeg. Nog geen jaar geleden leek een oorlog tussen Israël en Iran, met alle gevolgen van dien, angstig dichtbij.

De deal is omstreden, want ja, het is tien of vijftien jaar tijd kopen en als die periode niet benut wordt voor betere resultaten, zou het conflict in reprise kunnen gaan, maar dan onder veel gevaarlijker condities. Dat scenario is volgens mij te pessimistisch, er was behalve oorlog geen alternatief, dus we mogen in onze handen knijpen. Dat was de eerste ronde.

Maar het is nu wel een gegeven dat, zowel in Iran als in de VS, het resultaat vele tegenstanders heeft die bereid zijn om alles uit de kast te halen om de deal alsnog onderuit te halen.

Ook de tweede ronde is ternauwernood...