Vrouwen in het Midden-Oosten

Halverwege de jaren negentig ging de Nederlandse schrijfster Arita Baaijens naar de Egyptische oase Farafra, waar ze al eerder was geweest op haar kameelreizen. Ze huurde er een huisje om te kijken hoe het leven er daar uitzag. Het verblijf viel haar niet mee, schreef ze in haar boek Oase Farafra. De oases in de westelijke woestijn veranderen razendsnel. Volgens Baaijens veel te snel. Volgens anderen, zoals de burgemeester van Farafra, nog lang niet snel genoeg. Telefoon, licht, asfalt, computers en als het even kan een viersterrenhotel, dat was wat de burgemeester met zijn liefelijke oase voorhad. Ongeletterde vrouwen stuurde hij naar school. Het open riool, een normaal verschijnsel in Eyptische steden en dorpen, verving hij door een deugdelijke afwatering. Ontwikkeling is al jaren het wachtwoord op de ministeries in Caïro en de burgemeester ontwikkelde mee. Dat betekende het einde van Farafra als onthaaste, idyllische oase.

Baaijens was erbij toen de...