Cees Nooteboom

Het lijkt het begin van een fabel. Op een eiland bevindt zich een paleis. In dat paleis bevindt zich een tuin. In die tuin bevindt zich een labyrint waar niemand in mag. Toch zien we iemand staan in dit labyrint, het labyrint van Jorge Borges, nagemaakt op Venetiaanse grond. Naast mij staat Cees Nooteboom, de Nederlandse tovenaarsleerling van Borges die als geen ander oog heeft voor niet-bestaande plaatsen, voor labyrinten en raadsels zonder oplossing. De vreemde man in het labyrint zet een camera neer. Probeert zichzelf te filmen terwijl hij langs laag geknipte heggen loopt. Hij loopt zich vast. Keert terug. ‘You’ll never come back,’ fluistert Nooteboom met zijn gevoel voor theater. De man probeert het opnieuw. Hij blijft lachen naar de camera, of naar ons, zijn publiek. Nooteboom kijkt met een mengeling van jaloezie en onbegrip naar de onwetende dwaas die zich blijft vastlopen in iets wat hij niet had moeten betreden. ‘Zoals wij dan zeggen: il a perdu le...