Het werd tijd dat Michel Houellebecq van zich liet horen over de recente terreuraanslagen in Parijs. Want als er één schrijver is die de vinger aan de pols van onze tijd houdt is deze stoutmoedige duider het wel.

Zijn laatste, visionaire roman evoceerde bijvoorbeeld het leven in een toekomstig geïslamiseerd Frankrijk; voor de seksueel noodruftige man van middelbare leeftijd pakt de dan gepermitteerde polygamie heel riant en dus verkieslijk uit. Eén vrouw voor de huishouding, één voor het intellectuele debat en een hele jonge voor grenzeloze seks. Houllebecqs hoofdpersoon tekent ervoor. Joden zijn weliswaar niet gewenst in het kalifaat op Europese bodem, maar ach…, denkt deze tevreden hedonist. Tot zover Soumission, nu pakt Houellebecq strijdlustig uit in de Italiaanse Corriere Della Sera. En hoe: ‘Ik klaag Hollande aan en ik verdedig de Fransen.’

Frankrijk komt dit te boven, zegt hij, Fransen weten hoe ze dat moeten doen zonder in hysterie te vervallen.

Eerst haalt...