Etiketten, hokjes en grenzen lijken de wereld te dicteren. Er wordt zo veel en vaak mee gestrooid dat Simone begint te denken ‘dat ze zijn ontworpen als springplank; iets om van weg te bewegen’.

Iedereen kijkt uit naar de Hong Kong Sevens. Iedereen die een bar bezit en uitziet naar publiek dat zich schaamteloos bezat.

Ik kijk uit naar de Hong Kong Sevens. Eén van de grootste rugby toernooien ter wereld. Rugby 7’s is, kortgezegd, gewoon rugby maar dan met de helft van de spelers (zeven in plaats van vijftien). Korter (15 minuten in plaats van 80) en sneller (minder scrums, meer rennen). Heel publieksvriendelijk.

Het Nederlands damesteam is er ook. Helaas sta ik vanwege een knieblessure al jaren aan de kant, maar met enkelen van hen heb ik nog gespeeld. Zoals met Elke, die vandaag een maskertje van wit sporttape draagt omdat ze haar neus zes weken geleden brak. Hij is nog een beetje gevoelig. Velen denken wellicht dat ze haar masker tegen de zon draagt. In de Zuid-Chinese Zee...