Vandaag is het zeventig jaar geleden dat de atoombom op Hiroshima viel. Talloze boeken zijn er sindsdien over geschreven, maar een steekt er nog altijd bovenuit: ‘Hiroshima’ van John Hersey, uit 1946. Lees het, om te weten hoe het was.

Gruwelijk feit: toen precies zeventig jaar geleden om kwart over acht ’s ochtends plaatselijke tijd de atoombom boven Hiroshima ontplofte, bleef er van sommige slachtoffers niet meer achter dan hun schaduw op een muur. Zelf waren deze stedelingen, veel van hen op weg naar hun werk, verpulverd door de brandende lichtflits waarmee de ‘Little Boy’ uiteen spatte, maar op de muur achter hen was er daardoor net iets minder licht terechtgekomen, vandaar. Overigens waren veel van die doodsschaduwen even later alweer verdwenen, want de gigantische drukgolf die op de flits volgde, vaagde zoals bekend het grootste gedeelte van de stad weg.

Er zit een echo van Pompeii in die schaduwbeelden. Ook in die stad bleven er slechts indirecte afdrukken achter van de...