Arnon Grunberg lost lezersproblemen op. Deze week: hoe kan het toch dat ik iedere keer zo verschrikkelijk moe wakker word, als ik gedroomd heb dat ik niet kan slapen?

Het leven is niet altijd makkelijk, zo heeft ieder huis zijn kruis. Om dit draaglijk te houden, heb ik behoefte aan humor. Soms ligt die op straat of zit-ie op mijn nek. Maar is de nood hoog, dan moet ik ernaar op zoek. Het wordt wel aangeboden op podia en in media, maar daar kan ik zelden om lachen. Ik zoek ook in boekhandels en op internet, dat levert soms iets kleins op, maar meestal niet genoeg. Waar denkt u dat er nog wat te lachen valt?
– Uw patiënte uit Zuid
Op uw nek? De humor zit in u. Als u op zoek moet gaan naar humor, is het eigenlijk al te laat. U kent vast ook wel mensen die beweren de liefde te zoeken. Zo vind je de liefde nooit. De liefde is allergisch voor mensen die naar haar op zoek zijn en iets soortgelijks geldt voor de humor.

Hoe kan het toch dat ik iedere keer zo verschrikkelijk moe wakker word, als ik gedroomd heb dat ik niet kan slapen?
– Willem
In dromen komt doorgaans alles voor wat in de werkelijkheid ook voorkomt plus nog allerlei dingen die niet in de werkelijkheid voorkomen. Schrijf uw dromen op en probeer een siësta te houden. Indien mogelijk van twee tot vier, elke dag.

Komt u een keer bij me eten? Ik bereid graag een troostrijke en verhelderende maaltijd voor u. De zachte en lichtzoete smaak van wintergroente zal uw wenend hart tot rust brengen, terwijl uw geest wordt gewekt door het scherp en bitter van peper, gember en mosterdzaad. Vele zielen koesteren een ontembaar verlangen naar mijn maaltijden en nabijheid. Maar ik kies u. U lijkt me namelijk hoogintelligent, creatief, schofterig en antisociaal. Een waanzinnig aantrekkelijke combinatie! Bovendien oogt u de laatste tijd wat pips op foto’s. Wat vitamientjes zullen u goed doen. 
Telefoonnummer vindt u onder mijn foto. Graag contactgegevens niet vermelden in VN, om toestanden à la Haran te voorkomen.
P.S. Deze brief is een reactie op uw oproep in het winternummer van VN. Als er nog wat van de maaltijd overblijft, krijg u het mee in een doggybag voor uw assistent. Hopelijk zorgt deze opmerking ervoor, dat hij deze mail selecteert.
Ik heb uw foto bekeken. Ik ben geen schoft, maar ik houd wel van de waarheid en die gebiedt me te zeggen dat uw foto mij nog niet geheel overtuigde van uw kookkunsten. Maar je bent een Mensendokter of je bent geen Mensendokter, komende herfst kom ik graag een keer bij u eten.
Is Vrij Nederland tegen die tijd een maandblad, dan uitsluitend een hoofdgerecht. Zijn we nog steeds een weekblad, dan graag een viergangendiner.
Excuses, maar wie is Haran?

Gisteren en vanmorgen kwam ik er eindelijk toe de VN te lezen, die ik, zoals ik zie, alweer bijna een jaar geleden kocht voor een Franse vriendin. Zij verzamelde cartoons m.b.t. Charlie die gemaakt werden na de gebeurtenissen in Parijs. Ik ben aangenaam verrast door uw artikelen op pag. 43 t/m 45.
Het is voor het eerst dat ik uw schrijven heel goed vind. Na Tirza doorgebladerd te hebben en artikelen (in NRC waarschijnlijk) te hebben geproefd, was ik niet erg geïnteresseerd in uw mening. Daar zal ik van nu af weer nieuw naar kijken.
Ook de herkenning van de psychoanalytische bijdrage – wat érg herkenbaar maar wellicht is dat juist goed – deed me deugd. Daar was ik aan gaan twijfelen na eerst enorm enthousiast geweest te zijn. Daar ben ik nu weer, zei het aarzelend, van overtuigd.
– Yolan Brouwers
Misschien moet u wat minder bladeren en wat meer lezen? Bent u trouwens dezelfde mevrouw die graag een maaltijd voor me wilde bereiden? Misschien ten overvloede: de Mensendokter is slechts in zeer uitzonderlijke gevallen een gigolo, alleen als de nood echt hoog is. En mijn geliefde is mijn pooier, dus misschien kunt u even met haar contact opnemen voor een afspraak?

Ook vragen? Demensendokter@vn.nl