De kracht van woorden kan niet gebagatelliseerd worden wanneer het een keer tegen je werkt. Daar is het vrije woord te belangrijk voor.

De afgelopen twee weken heb ik me getuige gevoeld van een soort familievete. Zo eentje waarbij je geen partij wilt kiezen omdat de betrokken familieleden allemaal ergens wel een punt hebben, en omdat ze uiteindelijk toch aardig wat genetische overeenkomsten met elkaar vertonen – maar niettemin moet je kiezen.

NRC-columniste Rosanne Hertzberger zou je zo’n familielid kunnen noemen. De verwantschap is intellectueel van aard. Ik houd van haar nuchtere stukken waarin altijd haar wetenschappelijke achtergrond en haar eigenzinnige, onafhankelijke geest doorklinken. Als je iemand geen ‘linkse fatsoensdeuger’ kunt noemen, is zij het wel. Als je iemand geen ‘jankfeminist’ kunt noemen, is zij het wel. Als je iemand niet tot de grachtengordelelite kunt rekenen, is zij het wel. Ze woont niet eens in Amsterdam.

Toch wordt zij sinds haar actie om...