Het leven van Demi van Merke­stein (35) valt in twee perioden in te delen: vóór en ná haar ‘spiegelmoment’. Als ze al praat over de tijd ervoor spreekt ze over ‘het zwarte gat’, omdat ze zich er weinig details meer van kan herinneren. Haar oude leven staat ver af van wie ze nu is: een lange slanke vrouw met weelderig rood haar, sproetjes en dieproze gestifte lippen, om haar nek een ketting met een ankh, een oud Egypti­sch symbool: ‘Het is een levenskruis en staat voor het mannelijke en vrouwelijke ineen. Net als ik.’
Demi werd geboren als jongen. Hoe ze toen heette, wil ze nu niet meer zeggen, voor haar ligt de nadruk op wat hij meemaakte. ‘Ik speelde met barbies en wilde danseres worden. Dat hoeft natuurlijk niets te betekenen, maar ik had zelf door dat er iets niet klopte. Ik wist niet beter dan dat er jongens en meisjes waren en dat daar alles mee was gezegd. Ik hoorde fysiek tot de eerste groep, maar voelde me meer bij de tweede categorie thuis. Omdat ik wel geacht werd me als jongen te gedragen, kreeg ik een hekel aan wat ik tussen mijn benen had hangen en begon ik mezelf lelijk te vinden. Daar kwam nog bij dat mijn broer me misbruikte. Dat is jarenlang doorgegaan. Het zorgde ervoor dat ik extra in de knoop kwam te zitten met mijn seksualiteit.’
Hoe ouder hij werd, hoe meer hij naar uitwegen begon te zoeken om niet aan thuis te hoeven denken: drugs, veel uitgaan. Ook danste hij elke dag. ‘Ik kon me er helemaal in verliezen. Als ik danste, was ik gelukkig en kon ik alles van me afzetten.’
Op zijn dertiende zag hij in de film Priscilla, Queen of the Desert hoe mannen als vrouwen gekleed gingen. ‘Het was een openbaring dat daar een oude man in voorkwam met borsten. Ik vond het fantastisch dat mannen daar over the top make-up en pruiken droegen.’
Hij concludeerde voor zichzelf dat hij homo was en kwam uit de kast. Hij kreeg een relatie, ging samenwonen, verdiende zijn brood als kapper en als hij in het weekend ging stappen, verkleedde hij zich als travestiet. Alles leek redelijk in kannen en kruiken.
Ik zag mezelf
Maar van het ene op het andere moment leek elk fundament onder zijn nieuwe bestaan weg te vallen. ‘Ik was 21 en mijn moeder overleed aan kanker. Mijn relatie ging uit. Ik raakte mijn baan kwijt en ik begon steeds meer drugs te gebruiken. Ik was nog altijd op de vlucht voor wat mijn broer me in mijn jeugd had aangedaan. Ik raakte zo diep in de put dat ik een einde aan mijn leven wilde maken.’
Na een lange nacht uitgaan kwam hij zwaar onder invloed van drank en pillen thuis. Hij ging voor de spiegel staan. ‘Het was alsof ik me realiseerde dat ik jarenlang bij het aan­kijken van mijn spiegelbeeld iemand anders had gezien. Tot nu. Ineens kon ik voorbij dat masker kijken. Ik zag mezelf! Een vrouw.’ Dat was de geboorte van Demi. ‘Alsof ik zo’n break-through doormaakte dat ik helemaal los kwam van alle ellende. Het was een bevrijding.’
Vrijwel tegelijk gebeurde er nog iets anders. ‘Op het moment dat ik in mijn vrouwelijke energie kwam, werd ik paranormaal begaafd. Ik leg het altijd maar zo uit: toen ik depressief was, zocht ik naar kracht. Iets om het leven mee vol te kunnen houden. Ik heb naar God gebeden en de godin heeft antwoord gegeven.’
Spiritualiteit speelde tot die tijd niet echt een rol in haar leven. ‘Het was me al wel opgevallen dat mensen rustig van mij werden. In de kapsalon deed ik naast wassen en knippen ook aan magnetiseren en handoplegging. Ik kon hoofdpijn weghalen.’ Maar het was alsof na het spiegelmoment die gevoelens enorm werden versterkt. ‘Mijn intuïtie werd geleidelijk groter. Als ik in de spiegel keek, kon de hele wereld wegvallen en zag ik mijn ziel weerspiegeld.’
Ze begon erover te lezen. ‘Ik vroeg me af wat energie nou precies is en hoe het deel van je uitmaakt. Als ik niet mijn lichaam ben, wie of wat ben ik dan wel? Welke energie zit er in me en hoe kan ik anderen daarmee helpen? Ik weet nog precies hoe dat zich openbaarde. Ik was bij een vriendin die het moeilijk had en voelde een enorme energie naast me staan. Zij zag niets. Het was een bundel van licht en kracht, ik begon te trillen en straalde die kracht naar haar.’ Via de paranormale beurs Paraview leerde Demi mediums kennen die haar leerden hoe ze met haar gave om moest gaan. ‘Eerst was het dromen kunnen duiden, gedachten binnenkrijgen, energie aanvoelen. Uiteindelijk werd ik zelf medium en lukte het om gericht contact te krijgen met entiteiten. Ik heb duizenden mensen aan mijn tafel gehad die ik op die manier heb kunnen helpen en stuk voor stuk zijn dat bijzondere ontmoetingen geweest. Om een voorbeeld te geven: een vrouw zocht contact met haar man die twee maanden daarvoor aan een hersentumor was overleden. Zijn geest nam mij over. Ik begon met zijn stem te praten terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. Die vrouw huilde ook omdat ze hem in mij herkende.’
Haarloos
Sinds haar spiegelmoment heeft Demi een nieuw leven opgebouwd. Vrijwel direct na het grote besef stapte ze naar de huisarts en meldde dat ze in het verkeerde lichaam zat. Ze werd doorverwezen naar een psychiater.
Zeven jaar lang volgden er intensieve therapiesessies en hormoonbehandelingen tot ze op haar zevenentwintigste een geslachtsveranderende operatie onderging. ‘Dat was een lange weg. Je kunt überhaupt niet zomaar vrouw worden, maar ik moest ook uitzoeken of mijn transseksuele gevoelens niet een gevolg waren van het misbruik dat ik had meegemaakt en de vrouwenrol waarin mijn broer mij seksueel had gedwongen.’
Haar zoektocht bracht haar tot de conclusie dat haar transseksualiteit op zichzelf staat. ‘Het is een hersenafwijking. Ik zie het in­middels als een groot geluk dat ik mezelf heb mogen vinden en dat mijn spirituele kant daar zo’n prachtige rol in heeft gespeeld.’
Die kant van haar bestaan levert nog wel eens scepsis op. ‘Mensen kunnen zich er geen voorstelling van maken. Als je me vraagt of ik het verzin, is mijn antwoord: hele volksstammen geloven in de andere zijde. En als er dan ineens een boodschap van die kant terugkomt, is dat niet waar? Als ik een voorspelling mag doen: in de ­toekomst ontwikkelen we ons allemaal richting het androgyne. Sekse­verschillen komen te vervallen. We worden haarloos. On­ze oren gaan aan onze gezichten groeien. Uit­ein­delijk zullen het mannelijke en het vrouwelijke samenvallen. Alien-achtig. Pure evolutie.’

Ivo van Woerden

Gerelateerd