De tekenaars uit de zestiende, zeventiende en achttiende eeuw trokken erop uit om ons de wereld te tonen.

Hoe vaak horen wij niet dat wij in een beeldcultuur leven? Dat het aantal visualia waaraan wij blootgesteld worden in de afgelopen decennia is verveelvoudigd? Dat woorden het afleggen in de beeldenstorm die over ons heen raast? Zo vaak dat wij de verontrusting die daarin 
besloten ligt, maar voor waar aannemen: beelden zijn slechter (oppervlakkig, stereotiep, manipulatief, eenzijdig, enzovoorts) dan woorden. ‘Dat hangt er maar vanaf,’ is wel de minste tegenwerping die je kunt maken.

Bij Vrij Nederland kijken wij niet op een woord meer of minder, maar het tijdschrift staat in een rijke documentaire beeldtraditie: foto’s, cartoons, strips, illustraties. 
De makers verleggen hun grenzen – weg van het banale, op zoek naar beelden die ertoe doen. Zij vertellen de verhalen van deze tijd en winnen daarbij in deze ‘beeldcultuur’ aan betekenis.

Daarmee is de cirkel...