In de uren na de aanslagen schreef hij op zijn Twittertijdlijn dat we niet zomaar in deze ‘false flag bullshit’ moeten trappen, en hekelde hij de ‘dubbele moraal’ van het Westen. In gesprek met rapper Appa. ‘Dat één persoon “Allah Akbar” roept is voor mij niet genoeg om er meteen vanuit te gaan dat de daders moslims zijn.’

Daar gaan we weer. Dat is, naast verbijstering, woede, angst en verwarring, de voornaamste emotie die me bekruipt in de eerste vierentwintig uur na de aanslagen in Parijs. Dezelfde vicieuze cirkel die ontstond na de moord op Theo van Gogh, maar nu, tien jaar later, alleen nog maar heviger. Omdat sociale media een grotere rol zijn gaan spelen en je de extreemste uitingen binnen de minuut vol op je bakkes krijgt, meestal zonder context. Eerst is er overal de logische alomtegenwoordigheid van #JeSuisCharlie, vrij snel daarna duiken aan de ene kant van het spectrum hashtags als #KillAllMuslims op, en aan de andere #JeSuisKouachi. Daar gaan we...