Zodra West-Duitsland weer zelfstandig mocht zijn, in 1949, bedelde het bij de geallieerde overwinnaars om schuldverlichting. ‘Maak een levensreddend gebaar,’ was het argument van de stijfkoppige bondskanselier Konrad Adenauer. Duitsland had twee wereldoorlogen verloren, dood en verwoesting veroorzaakt op het continent, maar Adenauer was een leider die heel goed begreep dat hij een prijs kon vragen voor het voorkomen van nog een derde ramp. Niet dat hij dreigde met een oorlogsavontuur, maar de jaren dertig boden hem een sterk argument. De Weimarrepubliek kon de schuld niet aflossen, de piramide van Duitse leningen in de VS om die schulden af te lossen aan diezelfde VS tuimelde in 1931 in elkaar, en de wereldwijde economische crisis was even later een feit.
Het spel dat de Grieken spelen
Duitsland is na de oorlog miljarden kwijtgescholden. Waarom kan het dan niet wat coulanter zijn voor de Grieken?