En toen leefden ze nog lang en gelukkig. Doek, aftiteling, einde. Wat er vervolgens gebeurt, is de moeite van het vermelden niet meer waard en als het toneelstuk, de film of het boek na die romantische kus toch doorgaat, zal het geluk onherroepelijk aan flarden gaan. Zo ziet de literaire conventie eruit en bij mijn weten valt daar niet aan te tornen. Zelfs een low brow genre als de soap houdt zich aan deze regel. Geluk staat gelijk aan geen nieuws en geen nieuws is saai.

Ik was dan ook benieuwd naar het laatste boek van Gustaaf Peek, Godin, held, dat over levenslange liefde gaat. De recensenten waren erg enthousiast, niet in de laatste plaats vanwege de originaliteit van het thema. Het verhaal speelt zich in omgekeerd chronologische volgorde af – per hoofdstuk worden de hoofdpersonen jonger. Ik had mijn bedenkingen hierover. Zo’n literaire ingreep is een paardenmiddel om een opgewekte afloop af te dwingen, omdat het begin van een relatie per definitie lichter en...