<div class="lead">Is het toeval dat het EU klimaat- en energiebeleid vooral inzet op gas als ‘transitiebrandstof’?</div>
Wie bang is dat met de overwinning van Donald Trump de achterdeur van het Witte Huis wagenwijd openstaat voor Big Oil en Good Old Coal, doet er goed aan de draaideuren van het Brusselse Berlaymontgebouw in de gaten te houden. Het hoofdkantoor van de Europese Commissie wordt lustig gefrequenteerd door lobbyisten van de fossiele industrie, terwijl pleitbezorgers van 21ste-eeuwse energie – wind, zon en andere schone bronnen – moeite hebben om het gebouw te betreden.
Vorige week presenteerde de onvolprezen burgerwaakhond Corporate Europe Observatory (CEO) een inventarisatie van de openbare agenda’s van Miguel Cañete, EU- Commissaris Klimaat en Energie, en Maroš Šefčovič, vicepresident van de Energie Unie. Uit hun balboekje blijkt dat van hun 1017 afspraken met lobbyisten in de afgelopen twee jaar meer dan driekwart het bedrijfsleven vertegenwoordigde. Minder dan twintig procent was met mensen die opkomen voor het publieke belang, zoals ngo’s. Tussen 2014 en 2016 had Cañete vier keer zo vaak een goed gesprek achter gesloten deuren met fossiele lobbyisten dan met vertegenwoordigers van bedrijven en instelingen die hernieuwbare energie en energie-efficiëntie bepleiten.
Uit de boeken van de vijf belangrijkste olie- en gasbedrijven blijkt dat zij de afgelopen twee jaar – de periode dat Cañete en Šefčovič in functie zijn – gezamenlijk 19 miljoen euro uitgaven om EU-beleid te beïnvloeden. Is het toeval dat het EU klimaat- en energiebeleid vooral inzet op gas als ‘transitiebrandstof’? Overstappen op gas is geen serieus klimaatbeleid – gas is zo schoon als een light-sigaret gezond is. Bij verbranding komt weliswaar minder CO2 vrij dan bij olie en kolen, maar bij winning en transport ontsnappen grote hoeveelheden methaan, een veel sterker broeikasgas. Echt klimaatbeleid zorgt ervoor dat onze energievoorziening zo snel mogelijk op volledig schone, hernieuwbare bronnen draait.
Brussel en het bedrijfsleven – het blijft moeilijk om een prudente omgang te vinden. De beruchte draaideurcarrières – parlementariërs, ambtenaren en commissarissen die na vertrek gaan lobbyen of juist andersom – spinnen nog altijd op volle toeren, blijkt uit een inventarisatie van CEO dit voorjaar. Dieptepunt is José Barroso, ex-voorzitter van de Europese Commissie, die nu Goldman Sachs – de bank die Griekenland hielp zijn schulden weg te moffelen – adviseert, onder andere over de Brexit. Onlangs onthulde een Portugese krant dat Barroso al tijdens zijn voorzitterschap geheime contacten had met de Amerikaanse zakenbank.
Ik wed om een jaar lang de energierekening voor elektrisch rijden dat Cañete en Šefčovič over een paar jaar een keurige betrekking hebben bij een fossiel bedrijf of een van hun pleitbezorgers.

Gerelateerd